ทำความเข้าใจนโยบายเรือนกระจก: มุมมองระดับโลก

นโยบายเรือนกระจกหมายถึงกลุ่มของกฎหมาย ข้อบังคับ ข้อตกลง และสิ่งจูงใจที่ออกแบบมาเพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก (GHG) และบรรเทาผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ นโยบายเหล่านี้มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการรับมือกับหนึ่งในความท้าทายระดับโลกที่เร่งด่วนที่สุดในยุคของเรา ในขณะที่ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศปรากฏชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ การทำความเข้าใจความแตกต่างของนโยบายเรือนกระจกทั่วโลกจึงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับผู้กำหนดนโยบาย ภาคธุรกิจ และบุคคลทั่วไป

ความเร่งด่วนของนโยบายเรือนกระจก

ฉันทามติทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศนั้นชัดเจน: กิจกรรมของมนุษย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเผาไหม้เชื้อเพลิงฟอสซิล กำลังผลักดันให้อุณหภูมิโลกเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ แนวโน้มภาวะโลกร้อนนี้นำไปสู่ผลกระทบต่อเนื่องมากมาย ซึ่งรวมถึง:

• ระดับน้ำทะเลที่สูงขึ้นและการกัดเซาะชายฝั่ง
• เหตุการณ์สภาพอากาศสุดขั้วที่เกิดบ่อยขึ้นและรุนแรงขึ้น (เช่น พายุเฮอริเคน ภัยแล้ง น้ำท่วม)
• การหยุดชะงักของระบบเกษตรกรรมและความมั่นคงทางอาหาร
• การสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพและความเสียหายของระบบนิเวศ
• ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นต่อสุขภาพและความเป็นอยู่ที่ดีของมนุษย์

เพื่อหลีกเลี่ยงผลกระทบที่เลวร้ายที่สุดจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ประชาคมระหว่างประเทศได้ตั้งเป้าหมายที่ท้าทายในการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ความตกลงปารีส (Paris Agreement) ซึ่งได้รับการรับรองในปี 2015 มีเป้าหมายที่จะจำกัดภาวะโลกร้อนให้ต่ำกว่า 2 องศาเซลเซียสเมื่อเทียบกับระดับก่อนยุคอุตสาหกรรม และพยายามจำกัดการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิไว้ที่ 1.5 องศาเซลเซียส การบรรลุเป้าหมายเหล่านี้ต้องอาศัยความพยายามร่วมกันทั่วโลก โดยมีนโยบายเรือนกระจกที่มีประสิทธิภาพเป็นศูนย์กลาง

ประเภทของเครื่องมือนโยบายเรือนกระจก

รัฐบาลทั่วโลกใช้เครื่องมือนโยบายที่หลากหลายเพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ซึ่งสามารถแบ่งกว้างๆ ได้ดังนี้:

1. กลไกการกำหนดราคาคาร์บอน

กลไกการกำหนดราคาคาร์บอนเป็นการกำหนดราคาให้กับการปล่อยคาร์บอน เพื่อสร้างแรงจูงใจทางเศรษฐกิจให้ภาคธุรกิจและบุคคลทั่วไปลดคาร์บอนฟุตพริ้นท์ของตนเอง การกำหนดราคาคาร์บอนมีสองประเภทหลักคือ:

ก. ภาษีคาร์บอน

ภาษีคาร์บอนเป็นภาษีโดยตรงที่เก็บจากการปล่อยก๊าซเรือนกระจก โดยทั่วไปจะเรียกเก็บตามปริมาณคาร์บอนในเชื้อเพลิงฟอสซิล ซึ่งทำให้การปล่อยคาร์บอนมีราคาแพงขึ้น และกระตุ้นให้ภาคธุรกิจและผู้บริโภคเปลี่ยนไปใช้แหล่งพลังงานที่สะอาดขึ้นและนำแนวปฏิบัติที่ประหยัดพลังงานมาใช้มากขึ้น

ตัวอย่าง: หลายประเทศ เช่น สวีเดน แคนาดา และสิงคโปร์ ได้นำภาษีคาร์บอนมาใช้ ภาษีคาร์บอนของสวีเดนซึ่งเริ่มใช้ในปี 1991 เป็นหนึ่งในอัตราที่สูงที่สุดในโลก และได้รับการยอมรับว่ามีส่วนช่วยลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกของประเทศได้อย่างมีนัยสำคัญ

ข. ระบบจำกัดและซื้อขายสิทธิในการปล่อยก๊าซ (Cap-and-Trade Systems หรือ Emissions Trading Systems)

ระบบจำกัดและซื้อขายสิทธิฯ จะกำหนดเพดาน (cap) ของปริมาณการปล่อยก๊าซเรือนกระจกทั้งหมดที่กลุ่มผู้ปล่อยก๊าซสามารถปล่อยได้ จากนั้นจะมีการจัดสรรโควต้าหรือใบอนุญาตให้กับผู้ปล่อยก๊าซเหล่านี้ เพื่อให้สามารถปล่อยก๊าซเรือนกระจกได้ในปริมาณที่กำหนด ผู้ปล่อยก๊าซที่สามารถลดการปล่อยได้ต่ำกว่าโควต้าของตน สามารถขายโควต้าส่วนเกินให้กับผู้ที่ปล่อยเกินเพดานได้ ทำให้เกิดตลาดสำหรับการปล่อยคาร์บอนขึ้น

ตัวอย่าง: ระบบการซื้อขายสิทธิในการปล่อยก๊าซของสหภาพยุโรป (EU ETS) เป็นระบบจำกัดและซื้อขายสิทธิที่ใหญ่ที่สุดในโลก ครอบคลุมการปล่อยก๊าซจากโรงไฟฟ้า โรงงานอุตสาหกรรม และสายการบินภายในสหภาพยุโรป ส่วนโครงการริเริ่มก๊าซเรือนกระจกในภูมิภาค (RGGI) เป็นโครงการจำกัดและซื้อขายสิทธิในสหรัฐอเมริกา ซึ่งครอบคลุมการปล่อยก๊าซจากโรงไฟฟ้าในรัฐทางตะวันออกเฉียงเหนือหลายแห่ง

2. นโยบายและมาตรฐานเชิงกำกับดูแล

นโยบายและมาตรฐานเชิงกำกับดูแลจะกำหนดข้อกำหนดที่เฉพาะเจาะจงสำหรับการลดการปล่อยก๊าซหรือประสิทธิภาพพลังงาน โดยมักมุ่งเป้าไปที่ภาคส่วนหรือเทคโนโลยีบางอย่าง

ก. มาตรฐานการปล่อยก๊าซ

มาตรฐานการปล่อยก๊าซจะกำหนดขีดจำกัดของปริมาณมลพิษ รวมถึงก๊าซเรือนกระจก ที่สามารถปล่อยออกมาจากแหล่งกำเนิดเฉพาะ เช่น ยานพาหนะ โรงไฟฟ้า หรือโรงงานอุตสาหกรรม

ตัวอย่าง: หลายประเทศได้นำมาตรฐานประสิทธิภาพการใช้เชื้อเพลิงสำหรับยานพาหนะมาใช้ โดยกำหนดให้ผู้ผลิตต้องปรับปรุงค่าเฉลี่ยการประหยัดเชื้อเพลิงของรถยนต์ในเครือ สำนักงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อมแห่งสหรัฐอเมริกา (EPA) ได้กำหนดมาตรฐานการปล่อยก๊าซสำหรับแหล่งกำเนิดที่หลากหลาย รวมถึงยานพาหนะ โรงไฟฟ้า และโรงงานอุตสาหกรรม

ข. มาตรฐานพลังงานหมุนเวียน (RES)

มาตรฐานพลังงานหมุนเวียนกำหนดให้ต้องผลิตไฟฟ้าในสัดส่วนที่แน่นอนจากแหล่งพลังงานหมุนเวียน เช่น พลังงานแสงอาทิตย์ พลังงานลม หรือพลังงานน้ำ

ตัวอย่าง: หลายรัฐในสหรัฐอเมริกาได้นำมาตรฐานการผลิตไฟฟ้าจากพลังงานหมุนเวียน (RPS) มาใช้ โดยกำหนดให้ผู้ผลิตไฟฟ้าต้องผลิตไฟฟ้าในสัดส่วนที่แน่นอนจากแหล่งพลังงานหมุนเวียน นโยบายที่คล้ายกันนี้มีอยู่ในหลายประเทศทั่วโลก เช่น นโยบาย Energiewende (การเปลี่ยนผ่านด้านพลังงาน) ของเยอรมนี ซึ่งมีเป้าหมายที่จะเลิกใช้พลังงานนิวเคลียร์และเพิ่มสัดส่วนพลังงานหมุนเวียนในส่วนผสมการผลิตไฟฟ้าของประเทศ

ค. มาตรฐานประสิทธิภาพพลังงาน

มาตรฐานประสิทธิภาพพลังงานกำหนดข้อกำหนดขั้นต่ำด้านประสิทธิภาพพลังงานสำหรับเครื่องใช้ไฟฟ้า อุปกรณ์ และอาคาร ซึ่งช่วยลดการใช้พลังงานและการปล่อยก๊าซเรือนกระจก

ตัวอย่าง: หลายประเทศได้นำมาตรฐานประสิทธิภาพพลังงานสำหรับเครื่องใช้ไฟฟ้ามาใช้ เช่น ตู้เย็น เครื่องซักผ้า และเครื่องปรับอากาศ กฎหมายควบคุมอาคารมักจะรวมข้อกำหนดด้านประสิทธิภาพพลังงานสำหรับการก่อสร้างใหม่ เช่น มาตรฐานฉนวนกันความร้อน และข้อกำหนดสำหรับระบบแสงสว่างและระบบทำความร้อนที่ประหยัดพลังงาน

3. สิ่งจูงใจและเงินอุดหนุน

สิ่งจูงใจและเงินอุดหนุนให้การสนับสนุนทางการเงินสำหรับกิจกรรมที่ช่วยลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกหรือส่งเสริมเทคโนโลยีพลังงานสะอาด ซึ่งอาจรวมถึงเครดิตภาษี เงินช่วยเหลือ เงินกู้ และอัตรารับซื้อไฟฟ้าส่วนเพิ่ม (feed-in tariffs)

ก. เครดิตภาษี

เครดิตภาษีช่วยลดจำนวนภาษีที่บุคคลหรือธุรกิจต้องชำระ เพื่อเป็นแรงจูงใจให้ลงทุนในเทคโนโลยีพลังงานสะอาดหรือนำแนวปฏิบัติที่ประหยัดพลังงานมาใช้

ตัวอย่าง: หลายประเทศเสนอเครดิตภาษีสำหรับการซื้อรถยนต์ไฟฟ้า แผงโซลาร์เซลล์ หรือเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ประหยัดพลังงาน กฎหมายลดเงินเฟ้อของสหรัฐอเมริกาปี 2022 (Inflation Reduction Act of 2022) มีเครดิตภาษีจำนวนมากสำหรับเทคโนโลยีพลังงานสะอาด เช่น พลังงานแสงอาทิตย์ พลังงานลม และการเก็บสะสมพลังงานด้วยแบตเตอรี่

ข. เงินช่วยเหลือและเงินกู้

เงินช่วยเหลือและเงินกู้ให้การสนับสนุนทางการเงินโดยตรงสำหรับโครงการพลังงานสะอาด ช่วยให้สามารถเอาชนะต้นทุนเริ่มต้นและดึงดูดการลงทุนจากภาคเอกชนได้

ตัวอย่าง: รัฐบาลหลายแห่งเสนอเงินช่วยเหลือและเงินกู้สำหรับโครงการพลังงานหมุนเวียน เช่น ฟาร์มพลังงานแสงอาทิตย์ ฟาร์มกังหันลม และโรงไฟฟ้าพลังงานความร้อนใต้พิภพ ธนาคารโลกและหน่วยงานพัฒนาระหว่างประเทศอื่นๆ ให้เงินกู้และเงินช่วยเหลือแก่ประเทศกำลังพัฒนาเพื่อสนับสนุนความพยายามในการเปลี่ยนไปใช้แหล่งพลังงานที่สะอาดขึ้น

ค. อัตรารับซื้อไฟฟ้าส่วนเพิ่ม (Feed-in Tariffs)

อัตรารับซื้อไฟฟ้าส่วนเพิ่มรับประกันราคาคงที่สำหรับไฟฟ้าที่ผลิตจากแหล่งพลังงานหมุนเวียน ทำให้ผู้พัฒนาพลังงานหมุนเวียนมีกระแสรายได้ที่มั่นคง

ตัวอย่าง: โครงการอัตรารับซื้อไฟฟ้าส่วนเพิ่มของเยอรมนี ซึ่งเริ่มใช้ในช่วงต้นทศวรรษ 2000 มีบทบาทสำคัญในการขับเคลื่อนการเติบโตของพลังงานหมุนเวียนในประเทศ โครงการนี้รับประกันราคาคงที่สำหรับไฟฟ้าที่ผลิตจากแหล่งพลังงานหมุนเวียน ทำให้ดึงดูดนักลงทุนให้มาพัฒนาโครงการพลังงานหมุนเวียน

ความท้าทายในการนำนโยบายเรือนกระจกไปปฏิบัติทั่วโลก

แม้ว่านโยบายเรือนกระจกจะจำเป็นต่อการรับมือกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ แต่การนำไปปฏิบัติก็เผชิญกับความท้าทายหลายประการ:

1. อุปสรรคทางการเมืองและเศรษฐกิจ

การนำนโยบายเรือนกระจกที่มีประสิทธิภาพมาใช้ อาจเป็นเรื่องที่ท้าทายทางการเมือง เนื่องจากอาจเผชิญกับการต่อต้านจากอุตสาหกรรมและกลุ่มผลประโยชน์ที่ได้ประโยชน์จากสถานะเดิม ความกังวลทางเศรษฐกิจ เช่น ผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นต่อความสามารถในการแข่งขันและตำแหน่งงาน ก็สามารถขัดขวางการนำนโยบายไปปฏิบัติได้เช่นกัน

2. ความร่วมมือและการประสานงานระหว่างประเทศ

การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเป็นปัญหาระดับโลกที่ต้องอาศัยความร่วมมือและการประสานงานระหว่างประเทศ อย่างไรก็ตาม การบรรลุข้อตกลงเกี่ยวกับเป้าหมายและนโยบายการลดการปล่อยก๊าซอาจเป็นเรื่องยาก เนื่องจากแต่ละประเทศมีลำดับความสำคัญและความสามารถที่แตกต่างกัน

3. ความเท่าเทียมและความเป็นธรรม

การสร้างความมั่นใจว่านโยบายเรือนกระจกมีความเท่าเทียมและเป็นธรรมเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งต่อการสร้างการสนับสนุนในวงกว้างและหลีกเลี่ยงผลกระทบเชิงลบต่อประชากรกลุ่มเปราะบาง นโยบายต้องคำนึงถึงสถานการณ์และความสามารถที่แตกต่างกันของแต่ละประเทศและชุมชน และให้การสนับสนุนผู้ที่อาจได้รับผลกระทบอย่างไม่เป็นธรรม

4. การวัดผล การรายงาน และการทวนสอบ (MRV)

การวัดผล การรายงาน และการทวนสอบการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่แม่นยำเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการติดตามความคืบหน้าและรับรองประสิทธิภาพของนโยบายเรือนกระจก อย่างไรก็ตาม MRV อาจเป็นเรื่องท้าทาย โดยเฉพาะในประเทศกำลังพัฒนาที่มีทรัพยากรและความสามารถทางเทคนิคที่จำกัด

แนวปฏิบัติที่ดีที่สุดในนโยบายเรือนกระจก

แม้จะมีความท้าทาย แต่หลายประเทศและภูมิภาคก็ได้นำนโยบายเรือนกระจกที่มีประสิทธิภาพมาใช้ได้สำเร็จ แนวปฏิบัติที่ดีที่สุดบางประการ ได้แก่:

1. การตั้งเป้าหมายที่ท้าทาย

การตั้งเป้าหมายการลดการปล่อยก๊าซที่ชัดเจนและท้าทายสามารถส่งสัญญาณที่แข็งแกร่งไปยังภาคธุรกิจและนักลงทุน กระตุ้นให้พวกเขาลงทุนในเทคโนโลยีพลังงานสะอาดและนำแนวปฏิบัติที่ยั่งยืนมาใช้มากขึ้น ตัวอย่างเช่น สหภาพยุโรปได้ตั้งเป้าหมายที่จะลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกลงอย่างน้อย 55% ภายในปี 2030 เมื่อเทียบกับระดับปี 1990

2. การผสมผสานเครื่องมือนโยบาย

การผสมผสานเครื่องมือนโยบายต่างๆ เช่น การกำหนดราคาคาร์บอน นโยบายเชิงกำกับดูแล และสิ่งจูงใจ สามารถสร้างแนวทางที่ครอบคลุมและมีประสิทธิภาพมากขึ้นในการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ตัวอย่างเช่น ภาษีคาร์บอนสามารถใช้ร่วมกับมาตรฐานพลังงานหมุนเวียนและมาตรฐานประสิทธิภาพพลังงานเพื่อขับเคลื่อนการลดการปล่อยก๊าซในหลายภาคส่วน

3. การมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย

การมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย รวมถึงภาคธุรกิจ องค์กรภาคประชาสังคม และชุมชนท้องถิ่น เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งในการสร้างการสนับสนุนสำหรับนโยบายเรือนกระจกและรับรองการนำไปปฏิบัติอย่างมีประสิทธิภาพ การมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียสามารถช่วยระบุความท้าทายและโอกาสที่อาจเกิดขึ้น และพัฒนานโยบายที่ปรับให้เข้ากับสถานการณ์ในท้องถิ่น

4. การลงทุนในนวัตกรรมและเทคโนโลยี

การลงทุนในการวิจัย พัฒนา และปรับใช้เทคโนโลยีพลังงานสะอาดเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการบรรลุการลดการปล่อยก๊าซในระยะยาว รัฐบาลสามารถสนับสนุนนวัตกรรมผ่านเงินช่วยเหลือ เครดิตภาษี และสิ่งจูงใจอื่นๆ รวมถึงการสร้างสภาพแวดล้อมด้านกฎระเบียบที่ส่งเสริมการลงทุนในเทคโนโลยีสะอาด

5. การติดตามและประเมินผล

การติดตามและประเมินผลนโยบายเรือนกระจกอย่างสม่ำเสมอเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการติดตามความคืบหน้า ระบุส่วนที่ต้องปรับปรุง และรับรองว่านโยบายกำลังบรรลุเป้าหมายที่ตั้งใจไว้ การติดตามและประเมินผลควรอยู่บนพื้นฐานของข้อมูลที่ถูกต้องและเชื่อถือได้ และควรมีผู้เชี่ยวชาญอิสระและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียเข้ามาเกี่ยวข้อง

บทบาทของข้อตกลงระหว่างประเทศ

ข้อตกลงระหว่างประเทศมีบทบาทสำคัญในการประสานความพยายามระดับโลกเพื่อรับมือกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ความตกลงปารีสเป็นข้อตกลงระหว่างประเทศที่สำคัญที่สุดเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ โดยกำหนดกรอบการทำงานให้ประเทศต่างๆ ลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกและปรับตัวให้เข้ากับผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

ภายใต้ความตกลงปารีส แต่ละประเทศจะกำหนดเป้าหมายการลดการปล่อยก๊าซของตนเอง ซึ่งเรียกว่า การมีส่วนร่วมที่ประเทศกำหนดขึ้นเอง (Nationally Determined Contributions - NDCs) ประเทศต่างๆ คาดว่าจะต้องปรับปรุง NDCs ของตนทุกๆ ห้าปี โดยมีเป้าหมายเพื่อเพิ่มระดับความมุ่งมั่นเมื่อเวลาผ่านไป

ความตกลงปารีสยังรวมถึงบทบัญญัติสำหรับความร่วมมือระหว่างประเทศในด้านการเงินเพื่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ การถ่ายทอดเทคโนโลยี และการสร้างขีดความสามารถ เพื่อสนับสนุนประเทศกำลังพัฒนาในความพยายามที่จะลดการปล่อยก๊าซและปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

อนาคตของนโยบายเรือนกระจก

อนาคตของนโยบายเรือนกระจกน่าจะเกี่ยวข้องกับการผสมผสานแนวทางที่กล่าวมาข้างต้น โดยปรับให้เข้ากับสถานการณ์เฉพาะของแต่ละประเทศและภูมิภาค ในขณะที่ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศรุนแรงขึ้น จะมีแรงกดดันเพิ่มขึ้นในการนำนโยบายที่มีความมุ่งมั่นและมีประสิทธิภาพมากขึ้นมาใช้

แนวโน้มสำคัญที่น่าจับตามอง ได้แก่:

• การกำหนดราคาคาร์บอนที่เพิ่มขึ้น: กลไกการกำหนดราคาคาร์บอนน่าจะแพร่หลายมากขึ้น เนื่องจากรัฐบาลพยายามสร้างแรงจูงใจทางเศรษฐกิจเพื่อลดการปล่อยก๊าซ
• การให้ความสำคัญกับนโยบายเฉพาะภาคส่วนมากขึ้น: นโยบายจะมุ่งเป้าไปที่ภาคส่วนเฉพาะมากขึ้น เช่น การขนส่ง อาคาร และการเกษตร เพื่อขับเคลื่อนการลดการปล่อยก๊าซในพื้นที่เหล่านี้
• การบูรณาการการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเข้ากับกรอบนโยบายที่กว้างขึ้น: ข้อพิจารณาด้านการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจะถูกบูรณาการเข้ากับกรอบนโยบายที่กว้างขึ้นมากขึ้น เช่น แผนพัฒนาเศรษฐกิจ การลงทุนโครงสร้างพื้นฐาน และโครงการสวัสดิการสังคม
• ความร่วมมือระหว่างประเทศที่เพิ่มขึ้น: ความร่วมมือระหว่างประเทศจะมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการบรรลุเป้าหมายการลดการปล่อยก๊าซทั่วโลกและการรับมือกับความท้าทายของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

บทสรุป

นโยบายเรือนกระจกเป็นเครื่องมือที่สำคัญในการรับมือกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและสร้างอนาคตที่ยั่งยืนมากขึ้น ด้วยการใช้นโยบายที่มีประสิทธิภาพและส่งเสริมความร่วมมือระหว่างประเทศ เราสามารถลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก บรรเทาผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และสร้างโลกที่ยืดหยุ่นและเจริญรุ่งเรืองสำหรับทุกคน

การทำความเข้าใจนโยบายประเภทต่างๆ ความท้าทายในการนำไปปฏิบัติ และแนวปฏิบัติที่ดีที่สุดสู่ความสำเร็จ เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับผู้กำหนดนโยบาย ภาคธุรกิจ และบุคคลทั่วไป ด้วยการทำงานร่วมกัน เราสามารถนำทางความซับซ้อนของนโยบายเรือนกระจกและสร้างอนาคตที่ทั้งสิ่งแวดล้อมและเศรษฐกิจสามารถเติบโตได้อย่างยั่งยืน