M

MLOG

Nederlands

Een diepgaande verkenning van varroamijten, hun impact op honingbijenkolonies wereldwijd en effectieve strategieën voor detectie, preventie en bestrijding.

Varroamijten: Een Wereldwijde Bedreiging voor Honingbijenkolonies en de Bijenteelt

Varroamijten (Varroa destructor) zijn externe parasitaire mijten die honingbijenkolonies (Apis mellifera) wereldwijd infecteren. Ze worden beschouwd als een van de belangrijkste bedreigingen voor de gezondheid van honingbijen en de wereldwijde bijenteeltindustrie. Het begrijpen van de biologie van varroamijten, hun impact op de gezondheid van bijen en effectieve bestrijdingsstrategieën is cruciaal voor imkers over de hele wereld om gezonde en productieve volken te behouden.

De Biologie van Varroamijten

Varroamijten zijn kleine, roodbruine parasieten, ongeveer 1-2 mm groot, waardoor ze met het blote oog zichtbaar zijn. Ze planten zich voort in de broedcellen van honingbijen en voeden zich met de hemolymfe (bloed) van de ontwikkelende bijen. Hun levenscyclus bestaat uit twee fasen: de foretische fase, waarin ze zich hechten aan volwassen bijen en worden vervoerd tussen bijen en volken, en de reproductieve fase, die plaatsvindt in gesloten broedcellen.

De Foretische Fase

Tijdens de foretische fase hechten varroamijten zich aan volwassen bijen, meestal tussen de achterlijfsegmenten. Ze voeden zich met de hemolymfe van de bij, waardoor de bij verzwakt en virussen worden overgedragen. De mijten kunnen zich verplaatsen tussen bijen binnen een volk en zich ook verspreiden naar andere volken via vervliegende bijen, zwermen en imkerpraktijken.

De Reproductieve Fase

De vrouwelijke varroamijt betreedt een broedcel van een honingbij kort voordat deze wordt verzegeld. Zodra de cel is gesloten, legt de mijt eitjes, die uitkomen en zich in de cel ontwikkelen. De ontwikkelende mijten voeden zich met de bijenlarve of -pop. Wanneer de bij uit de cel komt, komen de nieuwe volwassen mijten ook tevoorschijn en hechten zich aan volwassen bijen, waarmee de cyclus opnieuw begint. Vrouwelijke mijten geven de voorkeur aan darrenbroed boven werksterbroed vanwege de langere ontwikkelingstijd van darren, wat leidt tot een hoger reproductief succes voor de mijten.

De Impact van Varroamijten op de Gezondheid van een Volk

Varroamijten hebben een verwoestende impact op honingbijenvolken, wat leidt tot een reeks gezondheidsproblemen en uiteindelijk tot de ineenstorting van het volk. De mijten verzwakken bijen door zich te voeden met hun hemolymfe, hun immuunsysteem te onderdrukken en virussen over te dragen. Dit maakt bijen vatbaarder voor andere ziekten en stressfactoren.

Directe Schade aan Bijen

Het voeden door varroamijten verzwakt bijen, wat hun levensduur, foerageervermogen en algehele vitaliteit vermindert. Geïnfecteerde bijen zijn vaak kleiner, lichter en hebben verminderde eiwitreserves. Dit kan leiden tot een lagere honingproductie en verminderde groei van het volk.

Virusoverdracht

Varroamijten zijn vectoren voor tal van honingbijenvirussen, waaronder het misvormdevleugelvirus (DWV), het acuut bijenverlammingsvirus (ABPV) en het chronisch bijenverlammingsvirus (CBPV). DWV is bijzonder verwoestend en veroorzaakt vleugelmisvormingen bij pas uitgekomen bijen, waardoor ze niet effectief kunnen vliegen en foerageren. De overdracht van deze virussen door varroamijten verergert de negatieve impact op de gezondheid van het volk aanzienlijk.

Colony Collapse Disorder (CCD)

Hoewel CCD een complex fenomeen is met meerdere bijdragende factoren, worden varroamijten beschouwd als een belangrijke oorzaak. Hoge mijtenbesmettingen verzwakken volken en maken ze vatbaarder voor andere stressfactoren, zoals slechte voeding, blootstelling aan pesticiden en andere ziekten. Dit kan leiden tot een snelle afname van de bijenpopulatie en uiteindelijk tot de ineenstorting van het volk. CCD is wereldwijd gemeld en heeft gevolgen voor imkerijen in Noord-Amerika, Europa, Azië en andere regio's.

Het Detecteren van Varroamijtbesmettingen

Regelmatige monitoring op varroamijten is essentieel voor een effectieve bestrijding. Er kunnen verschillende methoden worden gebruikt om het mijtenniveau in een volk te beoordelen, elk met zijn eigen voor- en nadelen.

Alcoholspoeling

De alcoholspoeling is een veelgebruikte en nauwkeurige methode voor het detecteren van varroamijten. Hierbij wordt een monster van ongeveer 300 bijen van een broedframe verzameld en geschud in een pot met isopropylalcohol (70% of hoger). De alcohol maakt de mijten los van de bijen, waardoor ze geteld kunnen worden. Het aantal mijten wordt vervolgens gedeeld door het aantal bijen in het monster om de besmettingsgraad te berekenen.

Poedersuikermethode (Sugar Roll)

De poedersuikermethode is een niet-dodelijke alternatief voor de alcoholspoeling. Hierbij wordt een monster bijen verzameld en in een pot met poedersuiker geschud. De suiker bedekt de bijen en maakt de mijten los, die vervolgens door een gaasbodem van de pot vallen. De mijten worden geteld en de besmettingsgraad wordt berekend.

Varroalades (Sticky Boards)

Varroalades worden op de bodemplank van de kast geplaatst om mijten te verzamelen die van nature van de bijen vallen. De lades zijn meestal bedekt met een kleverige substantie, zoals vaseline of commercieel verkrijgbare kleefvellen. Het aantal mijten dat gedurende een bepaalde periode (bijv. 24 uur of een week) op de lade wordt verzameld, wordt gebruikt om het besmettingsniveau te schatten. Varroalades zijn nuttig voor het monitoren van mijtenniveaus over tijd, maar zijn minder nauwkeurig dan de alcoholspoeling of poedersuikermethode voor het bepalen van de onmiddellijke mijtenbelasting.

Visuele Inspectie

Hoewel niet zo nauwkeurig als andere methoden, kan visuele inspectie van broedcellen op mijten een indicatie geven van de besmettingsgraad. Mijten kunnen zichtbaar zijn in broedcellen of op volwassen bijen. Deze methode is echter niet betrouwbaar voor het detecteren van lage besmettingen.

Bestrijdingsstrategieën voor Varroamijten

Effectieve bestrijding van varroamijten vereist een geïntegreerde plaagbestrijding (IPM) aanpak die verschillende strategieën combineert om mijtenpopulaties te minimaliseren en tegelijkertijd de schade aan de bijen te beperken. De specifieke bestrijdingsmethoden die worden gebruikt, zijn afhankelijk van de ernst van de besmetting, de tijd van het jaar en de voorkeuren van de imker.

Chemische Behandelingen

Er zijn verschillende chemische behandelingen beschikbaar voor de bestrijding van varroamijten. Deze omvatten synthetische acariciden, zoals amitraz (Apivar), fluvalinaat (Apistan) en coumafos (CheckMite+), en behandelingen van natuurlijke oorsprong, zoals mierenzuur (Mite Away Quick Strips, Formic Pro) en oxaalzuur. Het is cruciaal om de instructies van de fabrikant zorgvuldig te volgen bij het gebruik van chemische behandelingen om schade aan de bijen te voorkomen en het risico op het ontwikkelen van mijtenresistentie te minimaliseren.

Synthetische Acariciden

Synthetische acariciden zijn zeer effectief in het doden van varroamijten, maar het gebruik ervan kan leiden tot de ontwikkeling van resistentie bij mijten. Het is belangrijk om verschillende soorten acariciden af te wisselen om te voorkomen dat resistentie ontstaat. Sommige synthetische acariciden kunnen ook honing verontreinigen, dus ze mogen niet worden gebruikt tijdens de honingproductie.

Behandelingen van Natuurlijke Oorsprong

Mierenzuur en oxaalzuur zijn behandelingen van natuurlijke oorsprong die over het algemeen als veiliger voor bijen worden beschouwd en minder snel leiden tot mijtenresistentie. Mierenzuur is een natuurlijk voorkomend zuur dat in honing wordt aangetroffen en effectief is in het doden van mijten in broedcellen. Oxaalzuur is een natuurlijk voorkomende organische verbinding die effectief is in het doden van mijten op volwassen bijen, maar niet doordringt in verzegelde broedcellen.

Biotechnische Methoden

Biotechnische methoden zijn niet-chemische strategieën die de levenscyclus van de mijt verstoren en de mijtenpopulaties verminderen. Deze methoden omvatten:

Verwijdering van Darrenbroed

Varroamijten planten zich bij voorkeur voort in darrenbroed. Het verwijderen van darrenbroed vermindert de mijtenpopulatie door een aanzienlijk deel van hun voortplantingshabitat te verwijderen. Dit kan worden gedaan door ramen met darrenraat in de kast te plaatsen en het verzegelde darrenbroed te verwijderen voordat de mijten kunnen uitkomen.

Broedpauze

Het creëren van een broedpauze, door de koningin tijdelijk op te sluiten of broedramen te verwijderen, onderbreekt de reproductiecyclus van de mijt. Dit maakt de mijten kwetsbaarder voor behandeling, omdat ze zich allemaal in de foretische fase bevinden en blootgesteld zijn aan acariciden of andere bestrijdingsmethoden.

Koninginnenroostertechniek

Het beperken van de koningin tot één broedkamer met behulp van een koninginnenrooster kan een effectievere mijtenbestrijding vergemakkelijken. Dit concentreert het broed, waardoor het gemakkelijker wordt om besmette ramen te verwijderen of gerichte behandelingen toe te passen.

Telen op Varroaresistentie

Het telen van honingbijen op varroaresistentie is een langetermijnstrategie die de behoefte aan chemische behandelingen aanzienlijk kan verminderen. Verschillende eigenschappen worden geassocieerd met varroaresistentie, waaronder:

Varroa Sensitive Hygiene (VSH)

VSH-bijen zijn in staat om door mijten besmette broedcellen te detecteren en te verwijderen, waardoor de reproductiecyclus van de mijt wordt verstoord. Volken met VSH-eigenschappen vertonen lagere mijtenniveaus en een betere gezondheid van het volk.

Poetsgedrag

Bijen met sterk poetsgedrag verwijderen actief mijten van zichzelf en andere bijen. Dit vermindert de mijtenpopulatie en voorkomt dat mijten zich voortplanten.

Onderdrukte Mijtenreproductie (SMR)

SMR-bijen remmen de voortplanting van mijten in broedcellen, waardoor het aantal geproduceerde mijten per reproductiecyclus afneemt.

Imkerpraktijken

Goede imkerpraktijken kunnen ook helpen om varroamijtbesmettingen te verminderen. Deze praktijken omvatten:

Onderhouden van Sterke Volken

Sterke, gezonde volken zijn beter in staat om mijtenbesmettingen te weerstaan. Ervoor zorgen dat volken voldoende voedselreserves, goede ventilatie en bescherming tegen de elementen hebben, kan helpen om hun gezondheid en veerkracht te behouden.

Voorkomen van Zwermen

Zwermen kunnen varroamijten naar nieuwe volken verspreiden. Het voorkomen van zwermen door goed kastbeheer en regelmatige inspecties kan helpen de verspreiding van mijten te verminderen.

Verminderen van Vervliegen

Vervliegende bijen kunnen mijten tussen volken overbrengen. Het opstellen van kasten op een manier die vervliegen minimaliseert, kan helpen de verspreiding van mijten te verminderen.

Regelmatige Inspecties

Regelmatige inspecties stellen imkers in staat om mijtenbesmettingen vroegtijdig te detecteren en te behandelen, voordat ze aanzienlijke schade aan het volk veroorzaken.

Wereldwijde Perspectieven op Varroamijtbeheer

De beheersstrategieën voor varroamijten variëren per regio en land, wat lokale omstandigheden, regelgeving en imkerpraktijken weerspiegelt. Het begrijpen van deze verschillende benaderingen kan waardevolle inzichten opleveren voor imkers wereldwijd.

Europa

Europese imkers worden geconfronteerd met aanzienlijke uitdagingen door varroamijten, met wisselende niveaus van mijtenresistentie tegen synthetische acariciden. Geïntegreerde plaagbestrijdingsstrategieën worden op grote schaal gepromoot, met een focus op biotechnische methoden en behandelingen van natuurlijke oorsprong. Sommige landen hebben nationale monitoringprogramma's geïmplementeerd om mijtenniveaus te volgen en imkers te voorzien van tijdige informatie en ondersteuning. Duitsland heeft bijvoorbeeld uitgebreide netwerken voor monitoring en educatie op het gebied van bijengezondheid, terwijl Frankrijk onderzoek naar varroaresistente bijenstammen ondersteunt.

Noord-Amerika

Varroamijten zijn een grote zorg voor imkers in Noord-Amerika, met name in de Verenigde Staten en Canada. Chemische behandelingen worden vaak gebruikt, maar mijtenresistentie is een toenemend probleem. Onderzoeksinspanningen zijn gericht op het ontwikkelen van varroaresistente bijenstammen en het verbeteren van IPM-strategieën. De Honey Bee Health Coalition biedt middelen en begeleiding voor imkers over mijtenbeheer. Het Bee Lab van de Universiteit van Minnesota is een toonaangevend onderzoeksinstituut dat zich richt op bijengezondheid en de bestrijding van varroamijten.

Azië

Varroamijten komen veel voor in veel Aziatische landen en vormen een aanzienlijke bedreiging voor de bijenteelt. Het gebruik van chemische behandelingen is wijdverbreid, maar de regelgeving en de toegang tot behandelingen variëren aanzienlijk. Traditionele imkerpraktijken in sommige regio's pakken de mijtenbestrijding mogelijk niet adequaat aan, wat leidt tot hoge mijtenbesmettingen en volksverliezen. In China is de bijenteelt een grote industrie, maar varroamijten vormen een grote uitdaging. Overheidsinitiatieven promoten moderne imkerpraktijken en strategieën voor mijtenbestrijding. Imkers in Japan zijn ook actief bezig met het onderzoeken en implementeren van effectieve mijtenbeheertechnieken.

Australië

Australië is historisch gezien vrij van varroamijten geweest, maar recente detecties hebben zorgen gewekt over de mogelijke impact op de bijenteeltindustrie van het land. Er zijn strikte bioveiligheidsmaatregelen van kracht om de verspreiding van mijten te voorkomen. In de getroffen gebieden worden uitroeiingsinspanningen geleverd. Australische imkers bereiden zich voor op de mogelijke komst van varroamijten door te leren over mijtenbeheerstrategieën en bioveiligheidsprotocollen te implementeren.

De Toekomst van Varroamijtbeheer

Varroamijtbeheer is een voortdurende uitdaging die continu onderzoek, innovatie en aanpassing vereist. Toekomstige strategieën kunnen zich richten op:

Ontwikkelen van Nieuwe Acariciden

Er wordt onderzoek gedaan naar de ontwikkeling van nieuwe acariciden die effectief zijn tegen varroamijten en veilig voor bijen. Dit kunnen nieuwe synthetische verbindingen of stoffen van natuurlijke oorsprong zijn.

Verbeteren van Biotechnische Methoden

Verder onderzoek is nodig om biotechnische methoden voor de bestrijding van varroamijten te optimaliseren. Dit kan het ontwikkelen van nieuwe technieken of het verbeteren van bestaande technieken inhouden.

Telen op Verbeterde Varroaresistentie

Teeltprogramma's zijn gericht op het ontwikkelen van bijenstammen met verbeterde varroaresistentie. Dit vereist het identificeren en selecteren van specifieke eigenschappen die resistentie tegen mijten verlenen.

Ontwikkelen van Diagnostische Hulpmiddelen

Nieuwe diagnostische hulpmiddelen zijn nodig om varroamijtbesmettingen snel en nauwkeurig te detecteren. Dit stelt imkers in staat om bestrijdingsmaatregelen vroegtijdig te implementeren, voordat de mijtenpopulaties schadelijke niveaus bereiken.

Promoten van Geïntegreerde Plaagbestrijding

Geïntegreerde plaagbestrijdingsstrategieën zijn essentieel voor duurzame varroamijtenbestrijding. Dit omvat het combineren van verschillende bestrijdingsmethoden om mijtenpopulaties te minimaliseren en tegelijkertijd de schade aan de bijen en het milieu te beperken.

Conclusie

Varroamijten vormen een aanzienlijke bedreiging voor honingbijenvolken en de wereldwijde bijenteeltindustrie. Het begrijpen van de biologie van varroamijten, hun impact op de bijengezondheid en effectieve bestrijdingsstrategieën is cruciaal voor imkers wereldwijd. Door geïntegreerde plaagbestrijdingspraktijken te implementeren, te telen op varroaresistentie en op de hoogte te blijven van het laatste onderzoek en innovaties, kunnen imkers helpen hun volken te beschermen tegen de verwoestende effecten van varroamijten en de duurzaamheid van de bijenteelt te waarborgen.

De hier gepresenteerde informatie is bedoeld om een uitgebreid overzicht te geven van varroamijten en hun beheer. Imkers moeten echter lokale experts raadplegen en regionale richtlijnen volgen voor specifieke aanbevelingen.

Praktische Inzichten voor Imkers