React's experimental_postpone: Een diepgaande duik in het conditioneel uitstellen van uitvoering

In het constant evoluerende landschap van webontwikkeling is het streven naar een naadloze gebruikerservaring van het grootste belang. Het React-team loopt voorop in deze missie en introduceert krachtige paradigma's zoals Concurrent Rendering en Server Components (RSC's) om ontwikkelaars te helpen snellere, interactievere applicaties te bouwen. Deze nieuwe architecturen brengen echter ook nieuwe uitdagingen met zich mee, met name rond het ophalen van data en de rendering-logica.

Maak kennis met experimental_postpone, een nieuwe, krachtige en toepasselijk genaamde API die een genuanceerde oplossing biedt voor een veelvoorkomend probleem: wat te doen als een cruciaal stuk data niet klaar is, maar het tonen van een laadspinner voelt als een voorbarige overgave? Deze feature stelt ontwikkelaars in staat om een volledige render op de server conditioneel uit te stellen, wat een nieuw niveau van controle over de gebruikerservaring biedt.

Deze uitgebreide gids verkent het wat, waarom en hoe van experimental_postpone. We duiken in de problemen die het oplost, de interne werking, praktische implementatie en hoe het past in het bredere React-ecosysteem. Of u nu een wereldwijd e-commerceplatform bouwt of een contentrijke mediasite, het begrijpen van deze feature zal u uitrusten met een geavanceerd hulpmiddel om de prestaties en de gepercipieerde snelheid van uw applicatie te finetunen.

De uitdaging: Alles-of-niets-rendering in een concurrente wereld

Om postpone volledig te waarderen, moeten we eerst de context van React Server Components begrijpen. RSC's stellen ons in staat om data op te halen en componenten op de server te renderen, en volledig opgemaakte HTML naar de client te sturen. Dit verbetert de initiële laadtijden van de pagina aanzienlijk en vermindert de hoeveelheid JavaScript die naar de browser wordt verzonden.

Een veelgebruikt patroon met RSC's is het gebruik van async/await voor het ophalen van data direct binnen een component. Overweeg een gebruikersprofielpagina:

            async function ProfilePage({ userId }) {
  const user = await db.users.fetch(userId);
  const posts = await db.posts.fetchByUser(userId);
  const recentActivity = await api.activity.fetch(userId); // Deze kan traag zijn

  return (
    <div>
      <UserInfo user={user} />
      <UserPosts posts={posts} />
      <RecentActivity data={recentActivity} />
    </div>
  );
}
            

              
                Copy
              
            
          

In dit scenario moet React wachten tot alle drie de data-fetches zijn voltooid voordat het de ProfilePage kan renderen en een respons naar de client kan sturen. Als api.activity.fetch() traag is, wordt de hele pagina geblokkeerd. De gebruiker ziet niets anders dan een leeg scherm totdat het traagste verzoek is voltooid. Dit wordt vaak een "alles-of-niets"-render of een data-fetching waterval genoemd.

De gevestigde oplossing hiervoor is React <Suspense>. Door de tragere componenten in een <Suspense>-grens te wikkelen, kunnen we de initiële UI onmiddellijk naar de gebruiker streamen en een fallback (zoals een laadspinner) tonen voor de delen die nog laden.

            async function ProfilePage({ userId }) {
  const user = await db.users.fetch(userId);
  const posts = await db.posts.fetchByUser(userId);

  return (
    <div>
      <UserInfo user={user} />
      <UserPosts posts={posts} />
      <Suspense fallback={<ActivitySkeleton />}>
        <RecentActivityLoader userId={userId} />
      </Suspense>
    </div>
  );
}

// RecentActivityLoader.js
async function RecentActivityLoader({ userId }) {
  const recentActivity = await api.activity.fetch(userId);
  return <RecentActivity data={recentActivity} />;
}
            

              
                Copy
              
            
          

Dit is een fantastische verbetering. De gebruiker krijgt de kerninhoud snel. Maar wat als de RecentActivity-component meestal snel is? Wat als deze slechts 5% van de tijd traag is vanwege netwerklatentie of een probleem met een API van derden? In dit geval tonen we mogelijk onnodig een laadspinner voor de 95% van de gebruikers die de data anders vrijwel onmiddellijk zouden hebben ontvangen. Deze korte flikkering van een laadstatus kan storend aanvoelen en de gepercipieerde kwaliteit van de applicatie verminderen.

Dit is precies het dilemma waarvoor experimental_postpone is ontworpen. Het biedt een middenweg tussen wachten op alles en onmiddellijk een fallback tonen.

Maak kennis met `experimental_postpone`: De sierlijke pauze

De postpone API, beschikbaar door experimental_postpone te importeren uit 'react', is een functie die, wanneer aangeroepen, een speciaal signaal naar de React-renderer gooit. Dit signaal is een directive: "Pauzeer deze server-render volledig. Bind je nog niet aan een fallback. Ik verwacht dat de benodigde data binnenkort arriveert. Geef me iets meer tijd."

In tegenstelling tot het gooien van een promise, wat React vertelt om de dichtstbijzijnde <Suspense>-grens te vinden en de fallback te renderen, stopt postpone de render op een hoger niveau. De server houdt de verbinding simpelweg open, wachtend om de render te hervatten zodra de data beschikbaar is.

Laten we onze trage component herschrijven met postpone:

            import { experimental_postpone as postpone } from 'react';

function RecentActivity({ userId }) {
  // Gebruik een data-cache die dit patroon ondersteunt
  const recentActivity = api.activity.read(userId);

  if (!recentActivity) {
    // Data is nog niet klaar. In plaats van een spinner te tonen,
    // stellen we de hele render uit.
    postpone('Recente activiteitsdata is nog niet beschikbaar.');
  }

  return <RenderActivity data={recentActivity} />;
}

            

              
                Copy
              
            
          

Kernconcepten:

• Het is een 'Throw': Net als Suspense gebruikt het het `throw`-mechanisme om de rendering-flow te onderbreken. Dit is een krachtig patroon in React voor het afhandelen van niet-lokale statuswijzigingen.
• Alleen voor de Server: Deze API is exclusief ontworpen voor gebruik binnen React Server Components. Het heeft geen effect in client-side code.
• De 'Reason' String: De string die aan `postpone` wordt doorgegeven (bijv. 'Recente activiteitsdata...') is voor debugdoeleinden. Het kan u helpen identificeren waarom een render werd uitgesteld bij het inspecteren van logs of het gebruik van ontwikkelaarstools.

Met deze implementatie, als de activiteitsdata beschikbaar is in de cache, rendert de component onmiddellijk. Zo niet, dan wordt de volledige render van ProfilePage gepauzeerd. React wacht. Zodra de data-fetch voor recentActivity is voltooid, hervat React het rendering-proces precies waar het was gebleven. Vanuit het perspectief van de gebruiker duurt het laden van de pagina slechts een fractie van een seconde langer, maar verschijnt deze volledig gevormd, zonder storende laadstatussen of layoutverschuivingen.

Hoe het werkt: `postpone` en de React Scheduler

De magie achter postpone ligt in de interactie met de concurrente scheduler van React en de integratie met moderne hostinginfrastructuur die streaming-responses ondersteunt.

1. Render gestart: Een gebruiker vraagt een pagina op. De React server-renderer begint zijn werk en rendert componenten van boven naar beneden.
2. `postpone` wordt aangeroepen: De renderer stuit op een component die `postpone` aanroept.
3. Render gepauzeerd: De renderer vangt dit speciale `postpone`-signaal op. In plaats van te zoeken naar een <Suspense>-grens, stopt het de volledige rendering-taak voor dat verzoek. Het vertelt de scheduler effectief: "Deze taak is niet klaar om te voltooien."
4. Verbinding vastgehouden: De server stuurt geen onvolledig HTML-document of een fallback terug. Het houdt het HTTP-verzoek open, in afwachting.
5. Data arriveert: Het onderliggende data-fetching-mechanisme (dat de `postpone` triggerde) lost uiteindelijk op met de benodigde data.
6. Render hervat: De data-cache is nu gevuld. De React-scheduler wordt geïnformeerd dat de taak opnieuw kan worden geprobeerd. Het voert de render opnieuw uit vanaf het begin.
7. Succesvolle render: Deze keer, wanneer de renderer de RecentActivity-component bereikt, is de data beschikbaar in de cache. De `postpone`-aanroep wordt overgeslagen, de component rendert succesvol en de volledige HTML-respons wordt naar de client gestreamd.

Dit proces geeft ons de kracht om een optimistische gok te wagen: we wedden dat de data snel zal arriveren. Als we gelijk hebben, krijgt de gebruiker een perfecte, complete pagina. Als we het mis hebben en de data te lang duurt, hebben we een plan B nodig.

De perfecte samenwerking: `postpone` met een `Suspense`-timeout

Wat gebeurt er als de uitgestelde data te lang op zich laat wachten? We willen niet dat de gebruiker eindeloos naar een leeg scherm staart. Dit is waar `postpone` en `Suspense` prachtig samenwerken.

U kunt een component die postpone gebruikt, binnen een <Suspense>-grens plaatsen. Dit creëert een tweeledige herstelstrategie:

• Niveau 1 (Het optimistische pad): De component roept postpone aan. React pauzeert de render voor een korte, door het framework gedefinieerde periode, in de hoop dat de data arriveert.
• Niveau 2 (Het pragmatische pad): Als de data niet binnen die timeout arriveert, geeft React de uitgestelde render op. Het valt dan terug op het standaard Suspense-mechanisme, rendert de fallback-UI en stuurt de initiële 'shell' naar de client. De uitgestelde component wordt dan later geladen, net als een reguliere, voor Suspense geschikte component.

Deze combinatie geeft u het beste van twee werelden: een poging tot een perfecte, flikkervrije laadervaring, met een 'graceful degradation' naar een laadstatus als de optimistische gok niet loont.

            // In ProfilePage.js
<Suspense fallback={<ActivitySkeleton />}>
  <RecentActivity userId={userId} /> <!-- Deze component gebruikt intern postpone -->
</Suspense>
            

              
                Copy
              
            
          

Belangrijkste verschillen: `postpone` versus een promise gooien (`Suspense`)

Het is cruciaal om te begrijpen dat `postpone` geen vervanging is voor `Suspense`. Het zijn twee verschillende tools die zijn ontworpen voor verschillende scenario's. Laten we ze direct vergelijken:

Geavanceerde use cases en wereldwijde overwegingen

De kracht van postpone gaat verder dan alleen het verbergen van laadspinners. Het maakt meer geavanceerde rendering-logica mogelijk die bijzonder relevant is voor grootschalige, wereldwijde applicaties.

1. Dynamische personalisatie en A/B-testen

Stel u een wereldwijde e-commercesite voor die een gepersonaliseerde hero-banner moet tonen op basis van de locatie van de gebruiker, aankoopgeschiedenis of hun toewijzing aan een A/B-testbucket. Deze beslissingslogica kan een snelle database- of API-aanroep vereisen.

• Zonder postpone: U zou ofwel de hele pagina moeten blokkeren voor deze data (slecht) of een generieke banner moeten tonen die vervolgens flitst en update naar de gepersonaliseerde (ook slecht, veroorzaakt een layoutverschuiving).
• Met postpone: U kunt een <PersonalizedBanner />-component maken die de personalisatiedata ophaalt. Als de data niet onmiddellijk beschikbaar is, roept deze postpone aan. Voor 99% van de gebruikers zal deze data binnen milliseconden beschikbaar zijn, en laadt de pagina naadloos met de juiste banner. Voor de kleine fractie waar de personalisatie-engine traag is, wordt de render kort gepauzeerd, wat nog steeds resulteert in een perfecte, flikkervrije initiële weergave.

2. Kritieke gebruikersdata voor shell-rendering

Overweeg een applicatie die een fundamenteel andere lay-out heeft voor ingelogde versus uitgelogde gebruikers, of voor gebruikers met verschillende permissieniveaus (bijv. admin vs. lid). De beslissing over welke lay-out te renderen hangt af van sessiedata.

Met postpone kan uw root-layoutcomponent proberen de sessie van de gebruiker te lezen. Als de sessiedata nog niet is gehydrateerd, kan deze de render uitstellen. Dit voorkomt dat de applicatie een uitgelogde 'shell' rendert en vervolgens een storende volledige paginaherlaad heeft zodra de sessiedata arriveert. Het zorgt ervoor dat de eerste 'paint' van de gebruiker de juiste is voor hun authenticatiestatus.

            import { experimental_postpone as postpone } from 'react';
import { readUserSession } from './auth';

export default function RootLayout({ children }) {
  const session = readUserSession(); // Probeer te lezen uit een cache

  if (!session) {
    postpone('Gebruikerssessie nog niet beschikbaar.');
  }

  return (
    <html>
      <body>
        {session.user.isAdmin ? <AdminNavbar /> : <UserNavbar />}
        {children}
      </body>
    </html>
  );
}
            

              
                Copy
              
            
          

3. Sierlijke afhandeling van onbetrouwbare API's

Veel applicaties zijn afhankelijk van een wirwar van microservices en API's van derden. Sommige hiervan kunnen variabele prestaties hebben. Voor een weerwidget op de homepage van een nieuwswebsite is de weer-API meestal snel. U wilt gebruikers niet elke keer straffen met een laadskelet. Door postpone te gebruiken in de weerwidget, gokt u op het 'happy path'. Als de API traag is, kan een <Suspense>-grens eromheen uiteindelijk een fallback tonen, maar u hebt de flits van ladende content voor de meerderheid van uw gebruikers over de hele wereld vermeden.

De kanttekeningen: Een woord van waarschuwing

Zoals met elk krachtig hulpmiddel, moet postpone met zorg en begrip worden gebruikt. De naam bevat niet voor niets "experimental".

• Het is een onstabiele API: De naam experimental_postpone is een duidelijk signaal van het React-team. De API kan veranderen, een andere naam krijgen of zelfs worden verwijderd in toekomstige versies van React. Bouw geen missiekritieke productiesystemen eromheen zonder een duidelijk plan om u aan te passen aan mogelijke veranderingen.
• Impact op TTFB: Per definitie verhoogt postpone opzettelijk de Time to First Byte. Het is een afweging. U ruilt een snellere TTFB (met laadstatussen) in voor een potentieel langzamere, maar completere, initiële render. Deze afweging moet per geval worden geëvalueerd. Voor SEO-kritische landingspagina's is een snelle TTFB cruciaal, dus het gebruik van postpone voor iets anders dan een bijna onmiddellijke data-fetch kan nadelig zijn.
• Ondersteuning van de infrastructuur: Dit patroon is afhankelijk van hostingplatforms en frameworks (zoals Vercel met Next.js) die streaming server-responses ondersteunen en verbindingen open kunnen houden terwijl ze wachten tot een uitgestelde render wordt hervat.
• Overmatig gebruik kan schadelijk zijn: Als u voor te veel verschillende databronnen op een pagina uitstelt, kunt u hetzelfde watervalprobleem opnieuw creëren dat u probeerde op te lossen, alleen met een langer leeg scherm in plaats van een gedeeltelijke UI. Gebruik het chirurgisch voor specifieke, goed begrepen scenario's.

Conclusie: Een nieuw tijdperk van granulaire controle over rendering

experimental_postpone vertegenwoordigt een belangrijke stap voorwaarts in de ergonomie van het bouwen van geavanceerde, datagestuurde applicaties met React. Het erkent een kritische nuance in het ontwerpen van gebruikerservaringen: niet alle laadstatussen zijn gelijk, en soms is de beste laadstatus helemaal geen laadstatus.

Door een mechanisme te bieden om een render optimistisch te pauzeren, geeft React ontwikkelaars een hefboom om te trekken in de delicate balans tussen onmiddellijke feedback en een complete, stabiele initiële weergave. Het is geen vervanging voor Suspense, maar eerder een krachtige metgezel.

Kernpunten:

• Gebruik `postpone` voor essentiële content die meestal snel is, om een storende flits van een laad-fallback te vermijden.
• Gebruik `Suspense` voor content die secundair is, onder de vouw staat, of voorspelbaar traag is.
• Combineer ze om een robuuste, tweeledige strategie te creëren: probeer te wachten op een perfecte render, maar val terug op een laadstatus als het wachten te lang duurt.
• Wees u bewust van de TTFB-afweging en de experimentele aard van de API.

Naarmate het React-ecosysteem verder rijpt rond Server Components, zullen patronen zoals postpone onmisbaar worden. Voor ontwikkelaars die op wereldwijde schaal werken, waar netwerkomstandigheden variëren en prestaties niet onderhandelbaar zijn, is het een tool die een nieuw niveau van verfijning en gepercipieerde prestaties mogelijk maakt. Begin ermee te experimenteren in uw projecten, begrijp het gedrag ervan, en bereid u voor op een toekomst waarin u meer controle heeft over de rendering-levenscyclus dan ooit tevoren.