Duurzaam Vissen Creëren: Een Mondiale Gids voor het Beschermen van Onze Oceanen

Onze oceanen zijn een vitale bron van voedsel en levensonderhoud voor miljarden mensen wereldwijd. Echter, niet-duurzame visserijpraktijken bedreigen mariene ecosystemen en de langetermijnlevensvatbaarheid van de visserij. Deze gids biedt een uitgebreid overzicht van duurzame visserij, waarbij de uitdagingen, oplossingen en best practices worden onderzocht die nodig zijn om onze oceanen te beschermen voor toekomstige generaties.

Het Belang van Duurzame Visserij

Duurzame visserij betekent vis oogsten op een manier die visbestanden niet uitput of mariene ecosystemen beschadigt. Het gaat erom te zorgen dat er in de toekomst vis zal zijn en dat het bredere mariene milieu gezond blijft. De gevolgen van niet-duurzame visserij zijn verreikend:

• Overbevissing: Leidt tot populatie-instorting, wat gevolgen heeft voor voedselzekerheid en levensonderhoud.
• Habitatvernietiging: Destructieve vistuig, zoals bodemtrawls, beschadigt zeebodems zoals koraalriffen en zeegrasvelden.
• Bijvangst: De onbedoelde vangst van niet-doelsoorten, waaronder zeezoogdieren, zeevogels en zeeschildpadden.
• Ecosysteemonevenwicht: De verwijdering van sleutelsoorten kan voedselwebben ontwrichten en de ecosysteemstructuur veranderen.

Het adopteren van duurzame visserijpraktijken is niet alleen een ecologische noodzaak; het is ook een economische noodzaak. Gezonde visbestanden ondersteunen bloeiende visserij en kustgemeenschappen.

De Uitdagingen van Duurzame Visserij Begrijpen

Het implementeren van duurzame visserijpraktijken kent verschillende uitdagingen:

1. Gebrek aan Effectief Visserijbeheer

Veel visserijen missen adequate monitoring, controle en surveillance. Dit maakt het moeilijk om regelgeving te handhaven en illegale visserij te voorkomen. Bovendien ontbreekt internationale samenwerking vaak, wat effectief beheer van gedeelde visbestanden belemmert. In sommige regio's ondermijnen corruptie en zwak bestuur instandhoudingsinspanningen.

Voorbeeld: De achteruitgang van blauwvintonijnpopulaties in de Atlantische Oceaan benadrukt de uitdagingen bij het beheer van sterk migrerende soorten over internationale grenzen heen. Gebrek aan consequente handhaving en illegale visserij hebben bijgedragen aan de afname van populaties.

2. Destructieve Visserijpraktijken

Bepaalde visserijmethoden, zoals bodemtrawling en dynamietvisserij, veroorzaken aanzienlijke schade aan mariene habitats. Bodemtrawling schraapt in het bijzonder de zeebodem, waardoor koraalriffen, zeegrasvelden en andere gevoelige ecosystemen worden vernietigd. Dynamietvisserij, hoewel in veel landen illegaal, wordt in sommige regio's nog steeds beoefend en veroorzaakt wijdverspreide vernietiging.

Voorbeeld: Het gebruik van explosieve visserij (dynamietvisserij) in delen van Zuidoost-Azië heeft koraalriffen verwoest, de biodiversiteit verminderd en lokale visgemeenschappen getroffen die afhankelijk zijn van gezonde riffen.

3. Bijvangst

Bijvangst, de onbedoelde vangst van niet-doelsoorten, is een belangrijk aandachtspunt in veel visserijen. Miljoenen tonnen bijvangst worden jaarlijks gedumpt, vaak dood of gewond. Bijvangst kan bedreigde soorten omvatten, zoals zeeschildpadden, zeezoogdieren en zeevogels. Het verspilt ook waardevolle hulpbronnen en draagt bij aan ecosysteemonevenwicht.

Voorbeeld: Garnalentrawling resulteert vaak in hoge niveaus van bijvangst, waaronder zeeschildpadden. Turtle Excluder Devices (TED's) zijn ontworpen om de bijvangst van zeeschildpadden in garnalentrawls te verminderen, maar worden niet universeel toegepast of gehandhaafd.

4. Illegale, Ongeregistreerde en Ongereguleerde (IOO) Visserij

IOO-visserij ondermijnt duurzaam visserijbeheer en kan verwoestende gevolgen hebben voor visbestanden en mariene ecosystemen. IOO-visserijvaartuigen opereren vaak zonder rekening te houden met regelgeving, kwetsbare hulpbronnen exploiteren en de inspanningen van legitieme vissers ondermijnen. Het bestrijden van IOO-visserij vereist internationale samenwerking, effectieve monitoring en strenge handhaving.

Voorbeeld: De Patagonische tandvis (Chileense zeebaars) is zwaar getarget door IOO-visserij in de Zuidelijke Oceaan, wat heeft geleid tot afname van populaties en zorgen over de duurzaamheid van de visserij.

5. Klimaatverandering

Klimaatverandering verandert de oceaantemperaturen, zuurgraad en stromingen, wat gevolgen heeft voor vispopulaties en mariene ecosystemen. Veranderingen in oceaanomstandigheden kunnen de visverspreiding, migratiepatronen en reproductief succes beïnvloeden. Klimaatverandering verergert ook andere bedreigingen voor mariene ecosystemen, zoals vervuiling en habitatvernietiging.

Voorbeeld: Koraalverbleking, veroorzaakt door stijgende oceaantemperaturen, is een aanzienlijke bedreiging voor koraalrifecosystemen. Verbleekte koraalriffen bieden minder leefgebied voor vissen en andere mariene soorten, wat de biodiversiteit en visserijproductiviteit beïnvloedt.

Strategieën voor het Creëren van Duurzame Visserij

Het aanpakken van de uitdagingen van duurzame visserij vereist een veelzijdige aanpak waarbij overheden, vissersgemeenschappen, wetenschappers en consumenten betrokken zijn. Hier zijn enkele belangrijke strategieën:

1. Versterking van het Visserijbeheer

Effectief visserijbeheer is essentieel om de langetermijnduurzaamheid van visbestanden te waarborgen. Belangrijke componenten van effectief visserijbeheer omvatten:

• Wetenschappelijke Bestandsbeoordelingen: Regelmatige beoordeling van visbestanden om hun omvang en gezondheid te bepalen.
• Vangstlimieten Vaststellen: Het vaststellen van vangstlimieten op basis van wetenschappelijk advies om overbevissing te voorkomen.
• Monitoring, Controle en Surveillance (MCS): Het implementeren van effectieve MCS-systemen om regelgeving te handhaven en illegale visserij te voorkomen. Dit omvat het gebruik van vaartuigvolgsystemen (VMS), elektronische monitoring (EM) en haveninspecties.
• Gemeenschapsgericht Beheer: Het betrekken van lokale visgemeenschappen bij het beheer van de visserij. Gemeenschapsgericht beheer kan effectiever zijn in het bevorderen van duurzame visserijpraktijken en het beschermen van mariene hulpbronnen.

Voorbeeld: De Alaskan pollakvisserij wordt beschouwd als een van de best beheerde visserijen ter wereld. Het is gebaseerd op rigoureuze wetenschappelijke beoordelingen, strikte vangstlimieten en effectieve monitoring en handhaving.

2. Vermindering van Destructieve Visserijpraktijken

Het minimaliseren van de impact van vistuig op mariene habitats is cruciaal voor het beschermen van biodiversiteit en het behouden van ecosysteemgezondheid. Strategieën omvatten:

• Verbieden van Destructief Tuig: Het verbieden van het gebruik van bodemtrawls en ander destructief vistuig in gevoelige gebieden.
• Aanpassingen aan Tuig: Het ontwikkelen en implementeren van aanpassingen aan tuig om bijvangst en habitats chade te verminderen.
• Mariene Beschermde Gebieden (MPG's): Het instellen van MPG's om kritieke habitats te beschermen en visbestanden te laten herstellen.

Voorbeeld: De instelling van MPG's op de Galapagos eilanden heeft geholpen bij het beschermen van kritieke habitats en het laten herstellen van visbestanden.

3. Minimaliseren van Bijvangst

Het verminderen van bijvangst is essentieel voor het beschermen van mariene biodiversiteit en het waarborgen van de duurzaamheid van de visserij. Strategieën omvatten:

• Aanpassingen aan Tuig: Het gebruik van aanpassingen aan tuig, zoals Turtle Excluder Devices (TED's) in garnalentrawls, om bijvangst te verminderen.
• Tijd/Gebiedsafsluitingen: Het implementeren van tijd/gebiedsafsluitingen om kwetsbare soorten te beschermen tijdens kritieke perioden, zoals het paaiseizoen.
• Verbeterde Visserijpraktijken: Het bevorderen van de beste visserijpraktijken om bijvangst te verminderen, zoals het vermijden van gebieden waar bijvangst hoog is.

Voorbeeld: Het gebruik van cirkelvormige haken in longline visserijen heeft de bijvangst van zeeschildpadden aangetoond te verminderen.

4. IOO-Visserij Bestrijden

Het bestrijden van IOO-visserij vereist internationale samenwerking, effectieve monitoring en strenge handhaving. Strategieën omvatten:

• Havenstaatmaatregelen: Het implementeren van havenstaatmaatregelen om IOO-visserijvaartuigen te beletten hun vangst aan wal te brengen.
• Verantwoordelijkheid van de Vlaggenstaat: Het ter verantwoording roepen van vlaggenstaten voor de activiteiten van vaartuigen die onder hun vlag varen.
• Internationale Samenwerking: Het versterken van internationale samenwerking om informatie te delen en handhavingsinspanningen te coördineren.
• Traceerbaarheid: Het implementeren van traceerbaarheidssystemen om zeevruchten te volgen van vangst tot consument, waardoor het moeilijker wordt voor illegaal gevangen vis om de markt binnen te komen.

Voorbeeld: De Internationale Commissie voor de Instandhouding van Atlantische Tonijn (ICCAT) werkt aan de bestrijding van IOO-visserij op tonijn in de Atlantische Oceaan.

5. Klimaatverandering Aanpakken

Het aanpakken van klimaatverandering is essentieel voor het beschermen van mariene ecosystemen en het waarborgen van de langetermijnduurzaamheid van de visserij. Strategieën omvatten:

• Vermindering van Broeikasgasemissies: Actie ondernemen om broeikasgasemissies te verminderen en klimaatverandering te beperken.
• Klimaatbestendig Visserijbeheer: Het ontwikkelen van visserijbeheerstrategieën die bestand zijn tegen de gevolgen van klimaatverandering.
• Herstel van Kusthabitats: Het herstellen van kusthabitats, zoals mangroven en zeegrasvelden, om koolstofputten te bieden en kustlijnen te beschermen tegen erosie.

Voorbeeld: Het beschermen en herstellen van mangrovenbossen kan helpen bij het vastleggen van koolstof en het bieden van leefgebied voor vissen en andere mariene soorten.

6. Aquacultuur: Een Duurzame Oplossing?

Aquacultuur, of viskweek, heeft het potentieel om bij te dragen aan voedselzekerheid en de druk op wilde visbestanden te verminderen. Het is echter belangrijk om ervoor te zorgen dat aquacultuurpraktijken duurzaam zijn en het milieu niet schaden. Duurzame aquacultuurpraktijken omvatten:

• Verantwoorde Locatieselectie: Het selecteren van locaties voor aquacultuurboerderijen die de milieu-impact minimaliseren.
• Duurzame Voedselbronnen: Het gebruik van duurzame voedselbronnen die niet afhankelijk zijn van wilde visbestanden.
• Afvalbeheer: Het implementeren van effectieve afvalbeheersystemen om vervuiling te voorkomen.
• Ziektebeheer: Het effectief beheren van ziekten om uitbraken te voorkomen die wilde vispopulaties kunnen beïnvloeden.

Voorbeeld: Geïntegreerde multitrofische aquacultuur (IMTA) omvat het gezamenlijk kweken van verschillende soorten op een manier die natuurlijke ecosystemen nabootst. Dit kan helpen bij het verminderen van afval en het verbeteren van de algehele duurzaamheid.

De Rol van Consumenten

Consumenten spelen een cruciale rol bij het bevorderen van duurzame visserij door weloverwogen keuzes te maken voor zeevruchten. Hier zijn enkele manieren waarop consumenten duurzame visserij kunnen ondersteunen:

• Kies Duurzame Zeevruchten: Zoek naar zeevruchten die gecertificeerd zijn als duurzaam door organisaties zoals de Marine Stewardship Council (MSC) of de Aquaculture Stewardship Council (ASC).
• Stel Vragen: Vraag uw visboer of restaurantbediende naar de oorsprong en duurzaamheid van de zeevruchten die u koopt.
• Diversifieer Uw Zeevruchtenkeuzes: Probeer verschillende soorten zeevruchten om de druk op populaire soorten te verminderen.
• Verminder Voedselverspilling: Verminder voedselverspilling door uw maaltijden te plannen en zeevruchten correct op te slaan.

Voorbeeld: De Marine Stewardship Council (MSC) certificering geeft aan dat een visserij voldoet aan strenge duurzaamheidsnormen.

Conclusie: Een Oproep tot Actie

Het creëren van duurzame visserij is een complexe uitdaging, maar het is essentieel voor het beschermen van onze oceanen en het waarborgen van voedselzekerheid voor toekomstige generaties. Door visserijbeheer te versterken, destructieve visserijpraktijken te verminderen, bijvangst te minimaliseren, IOO-visserij te bestrijden, klimaatverandering aan te pakken en weloverwogen consumentenkeuzes te maken, kunnen we allemaal bijdragen aan een gezonder en duurzamer zee-ecosysteem. Het vereist een wereldwijde inzet van overheden, vissersgemeenschappen, wetenschappers en consumenten om samen te werken om dit doel te bereiken. Laten we nu actie ondernemen om onze oceanen te beschermen en ervoor te zorgen dat toekomstige generaties kunnen genieten van de voordelen van duurzame visserij.