क्रीडा-विशिष्ट प्रशिक्षण: खेळाडूंच्या गरजेनुसार व्यायामाचे नियोजन

जागतिक खेळांच्या स्पर्धात्मक वातावरणात, उत्कृष्ट कामगिरीसाठी केवळ सामान्य फिटनेसपेक्षा अधिक काहीतरी आवश्यक आहे. ब्राझीलमधील फुटबॉलपासून ते केनियातील मॅरेथॉन धावणे आणि ऑस्ट्रेलियातील जलतरणापर्यंत, विविध खेळांमधील खेळाडूंना हे समजते की खरे प्रभुत्व क्रीडा-विशिष्ट प्रशिक्षणातून येते. हा दृष्टिकोन व्यायामाचे कार्यक्रम एखाद्या विशिष्ट खेळाच्या शारीरिक, बायोमेकॅनिकल आणि चयापचयाच्या गरजा पूर्ण करण्यासाठी काळजीपूर्वक तयार करतो. सामान्य जिम रूटीनच्या पलीकडे जाऊन, क्रीडा-विशिष्ट प्रशिक्षण हे सुनिश्चित करते की प्रत्येक व्यायाम, प्रत्येक पुनरावृत्ती आणि प्रत्येक प्रशिक्षण सत्र खेळाडूला त्याच्या निवडलेल्या क्षेत्रात उत्कृष्ट कामगिरी करण्यास थेट मदत करेल.

कामगिरीचा पाया: खेळाडूंच्या गरजा समजून घेणे

कोणताही प्रभावी प्रशिक्षण कार्यक्रम तयार करण्यापूर्वी, खेळाच्या मूळ गरजांची सखोल माहिती असणे अत्यंत महत्त्वाचे आहे. यामध्ये खालील गोष्टींचे विश्लेषण समाविष्ट आहे:

१. वापरल्या जाणाऱ्या ऊर्जा प्रणाली

प्रत्येक खेळात कामगिरीसाठी ऊर्जा पुरवण्यासाठी विविध ऊर्जा मार्गांचा वापर केला जातो. कोणती प्रणाली अधिक प्रभावी आहे हे समजून घेणे महत्त्वाचे आहे:

• एरोबिक सिस्टीम: लांब पल्ल्याच्या धावणे, सायकलिंग आणि ट्रायथलॉनसारख्या सहनशक्तीच्या खेळांसाठी आवश्यक. प्रशिक्षणाचा भर हृदय व रक्तवाहिन्यासंबंधी क्षमता, ऑक्सिजन ग्रहण (VO2 max) आणि दीर्घ कालावधीसाठी प्रयत्न टिकवून ठेवण्याची क्षमता सुधारण्यावर असतो.
• अनएरोबिक ग्लायकोलिटिक सिस्टीम: ४०० मीटर स्प्रिंट, बास्केटबॉल आणि सॉकरसारख्या उच्च-तीव्रतेच्या, मध्यम-कालावधीच्या क्रियांमध्ये प्रभावी. प्रशिक्षणाचा उद्देश ऑक्सिजनशिवाय वेगाने ऊर्जा निर्माण करण्याची शरीराची क्षमता वाढवणे, लॅक्टिक ॲसिड सहनशीलता आणि क्लिअरन्स सुधारणे हा असतो.
• एटीपी-पीसी सिस्टीम: पॉवरलिफ्टिंग, स्प्रिंटिंग (पहिले १०-१५ सेकंद) आणि उडी मारणे यासारख्या स्फोटक, कमी-कालावधीच्या हालचालींसाठी अत्यंत महत्त्वाची. प्रशिक्षणाचा भर जास्तीत जास्त शक्ती उत्पादन आणि जलद बल निर्मिती विकसित करण्यावर असतो.

२. बायोमेकॅनिकल आवश्यकता

खेळातील विशिष्ट हालचाली, शरीराची स्थिती आणि बलाचा वापर यावरून आवश्यक शारीरिक अनुकूलन ठरते. यामध्ये खालील गोष्टींचे विश्लेषण समाविष्ट आहे:

• हालचालींचे नमुने: धावणे, उडी मारणे, फेकणे, लाथ मारणे किंवा पोहण्याचे स्ट्रोक यांसारख्या प्राथमिक क्रिया. प्रशिक्षणाने या नमुन्यांची प्रतिकृती तयार करून त्यांना मजबूत केले पाहिजे.
• सांध्यांचे कोन आणि हालचालींची श्रेणी: सामान्य सांध्यांची स्थिती आणि चांगल्या तंत्रासाठी व दुखापत टाळण्यासाठी आवश्यक लवचिकता आणि गतिशीलता समजून घेणे.
• बल उत्पादन आणि शोषण: शक्ती आणि लवचिकता विकसित करण्यासाठी, बल कसे निर्माण होते (उदा. जमिनीवरून जोर लावणे) आणि कसे शोषले जाते (उदा. उडीतून खाली उतरताना) हे समजणे महत्त्वाचे आहे.

३. शारीरिक गरजा

यामध्ये शरीरावर येणाऱ्या शारीरिक ताणाचा समावेश होतो, जसे की:

• वापरले जाणारे स्नायू गट: खेळात वापरल्या जाणाऱ्या प्राथमिक आणि दुय्यम स्नायू गटांची ओळख करणे.
• शक्ती आणि ताकदीची आवश्यकता: विशिष्ट क्रियांसाठी आवश्यक असलेल्या बल उत्पादनाची पातळी (उदा. रग्बी टॅकल, टेनिस सर्व्ह).
• सहनशक्ती आणि पुनर्प्राप्ती क्षमता: कामगिरी टिकवून ठेवण्याची आणि प्रयत्नांमध्ये विश्रांती घेण्याची क्षमता, मग ते सॉकर सामन्यात धावणे असो किंवा जलतरणातील हीट्सच्या दरम्यान असो.
• लवचिकता आणि गतिशीलता: हालचाली प्रभावीपणे आणि सुरक्षितपणे करण्यासाठी विविध सांध्यांवर आवश्यक असलेली हालचालींची श्रेणी.

४. पर्यावरणीय आणि प्रासंगिक घटक

हे थेट शारीरिक नसले तरी, ते प्रशिक्षणाच्या गरजांवर लक्षणीय परिणाम करू शकतात:

• हवामान: उष्ण किंवा थंड परिस्थितीत प्रशिक्षण घेण्यासाठी विशिष्ट अनुकूलन धोरणांची आवश्यकता असू शकते.
• उंची: जास्त उंचीवर प्रशिक्षण घेणारे खेळाडू ऑक्सिजनचा वापर सुधारण्यासाठी अनेकदा त्यांच्या प्रशिक्षणात बदल करतात.
• उपकरणे: विशिष्ट उपकरणांचा वापर (उदा. स्की, रॅकेट, बॅट) बायोमेकॅनिक्स आणि प्रशिक्षणाच्या गरजांवर परिणाम करू शकतो.

आपला क्रीडा-विशिष्ट कार्यक्रम तयार करणे: मुख्य तत्त्वे

एकदा गरजा समजल्या की, पुढील पायरी म्हणजे थेट त्या गरजा पूर्ण करणारा प्रशिक्षण कार्यक्रम तयार करणे. या प्रक्रियेला अनेक मुख्य तत्त्वे मार्गदर्शन करतात:

१. विशिष्टता (Specificity)

हे क्रीडा-विशिष्ट प्रशिक्षणाचा आधारस्तंभ आहे. प्रशिक्षणाचे उत्तेजन खेळाच्या वैशिष्ट्यांचे अनुकरण करणारे असावे. उदाहरणार्थ:

• एका मॅरेथॉन धावपटूला विविध गतीने लांब अंतर धावण्याचे प्रशिक्षण घेणे आवश्यक आहे, ज्यात एरोबिक सहनशक्ती आणि कार्यक्षमतेवर लक्ष केंद्रित केले जाते.
• एका वेटलिफ्टरला त्यांच्या खेळाच्या विशिष्ट हालचालींमध्ये (स्नॅच, क्लीन अँड जर्क) जास्तीत जास्त प्रयत्नांनी जड वजन उचलण्याचे प्रशिक्षण घेणे आवश्यक आहे.
• एका बास्केटबॉल खेळाडूला चपळता, प्लायोमेट्रिक्स, उडी मारणे आणि अधूनमधून उच्च-तीव्रतेच्या धावण्याचा समावेश असलेल्या प्रशिक्षणाची आवश्यकता असते, जे खेळाच्या गरजांचे अनुकरण करते.

२. प्रोग्रेसिव्ह ओव्हरलोड (Progressive Overload)

सतत सुधारणा करण्यासाठी, खेळाडूंनी त्यांच्या शरीरावर येणारा ताण हळूहळू वाढवला पाहिजे. हे खालील प्रकारे साध्य केले जाऊ शकते:

• वजन किंवा प्रतिकार वाढवणे.
• पुनरावृत्ती किंवा सेट्सची संख्या वाढवणे.
• व्यायामाचा कालावधी किंवा तीव्रता वाढवणे.
• सेट्समधील विश्रांतीचा कालावधी कमी करणे.
• प्रशिक्षणाची वारंवारता वाढवणे.

अति-प्रशिक्षण आणि दुखापत टाळण्यासाठी या ओव्हरलोडचे पद्धतशीरपणे व्यवस्थापन करणे महत्त्वाचे आहे.

३. पिरीयोडायझेशन (Periodization)

पिरीयोडायझेशन म्हणजे विशिष्ट वेळी, विशेषतः मोठ्या स्पर्धांच्या काळात, उत्कृष्ट कामगिरी साधण्यासाठी प्रशिक्षणाच्या विविध घटकांमध्ये धोरणात्मक बदल करणे. यात सामान्यतः प्रशिक्षण वर्षाचे काही टप्प्यांमध्ये विभाजन केले जाते:

• सामान्य तयारी (ऑफ-सीझन): फिटनेसचा एक व्यापक पाया तयार करणे, कमकुवतपणा दूर करणे आणि मूलभूत शक्ती आणि कंडिशनिंग विकसित करण्यावर लक्ष केंद्रित करणे.
• विशिष्ट तयारी (प्री-सीझन): प्रशिक्षण अधिक क्रीडा-विशिष्ट होते, तीव्रता वाढते आणि खेळातल्या हालचालींच्या जवळ जाणारे व्यायाम समाविष्ट केले जातात. तीव्रता वाढल्यामुळे व्यायामाचे प्रमाण कमी होऊ शकते.
• स्पर्धा (इन-सीझन): उत्कृष्ट कामगिरी टिकवून ठेवण्यावर प्रशिक्षणाचा भर असतो, ज्यामध्ये क्रीडा-विशिष्ट ड्रिल्स, रणनीतिक काम आणि रिकव्हरीवर लक्ष केंद्रित केले जाते. तीव्रता उच्च राहते, परंतु प्रमाण काळजीपूर्वक व्यवस्थापित केले जाते.
• संक्रमण (पोस्ट-सीझन): सक्रिय पुनर्प्राप्ती आणि विश्रांतीचा कालावधी, जो पुढील प्रशिक्षण चक्र सुरू होण्यापूर्वी शरीर आणि मनाला पुन्हा ताजेतवाने होण्यास मदत करतो.

जागतिक स्तरावरील प्रेक्षकांसाठी, हे समजून घेणे महत्त्वाचे आहे की खेळाच्या आणि प्रदेशानुसार मुख्य स्पर्धांच्या तारखा मोठ्या प्रमाणात बदलतात. पिरीयोडायझेशनचे नियोजन करताना या विशिष्ट कॅलेंडरचा विचार करणे आवश्यक आहे.

४. वैयक्तिकरण (Individualization)

खेळाच्या गरजा एक चौकट प्रदान करत असल्या तरी, खेळाडूची वैयक्तिक वैशिष्ट्ये – वय, अनुभव, अनुवांशिकता, बलस्थाने, कमकुवतपणा आणि दुखापतीचा इतिहास – या सर्वांचा कार्यक्रमात विचार करणे आवश्यक आहे. भारतातील एका उदयोन्मुख टेनिस स्टारच्या प्रशिक्षणाच्या गरजा युरोपमधील एका अनुभवी व्यावसायिकापेक्षा वेगळ्या असू शकतात, जरी खेळ तोच असला तरी.

५. रिकव्हरी (Recovery)

प्रभावी रिकव्हरी प्रशिक्षणाएवढीच महत्त्वाची आहे. ती शरीराला व्यायामाच्या ताणाशी जुळवून घेण्यास मदत करते. प्रमुख रिकव्हरी धोरणांमध्ये यांचा समावेश होतो:

• पुरेशी झोप.
• योग्य पोषण आणि हायड्रेशन.
• सक्रिय रिकव्हरी (उदा. हलका व्यायाम).
• स्ट्रेचिंग आणि मोबिलिटी व्यायाम.
• मसाज किंवा फोम रोलिंग.

व्यावहारिक उपयोग: विविध खेळांमधील उदाहरणे

चला पाहूया की क्रीडा-विशिष्ट प्रशिक्षणाची तत्त्वे विविध खेळांमध्ये कशी लागू होतात:

अ. फुटबॉल खेळाडू (जागतिक खेळ)

गरजा: अधूनमधून उच्च-तीव्रतेचे स्प्रिंट्स, दिशेमध्ये स्फोटक बदल, उडी मारणे, लाथ मारणे, ९०+ मिनिटे खेळ चालू ठेवण्यासाठी एरोबिक सहनशक्ती, आणि लक्षणीय प्रमाणात वेग कमी करणे व वाढवणे.

क्रीडा-विशिष्ट प्रशिक्षणाचा भर:

• कंडिशनिंग: खेळाच्या थांब-सुरू स्वरूपाचे अनुकरण करणारे इंटरव्हल ट्रेनिंग, ज्यात शटल रन, चपळाईचे ड्रिल्स आणि विविध अंतरावरील स्प्रिंट्स समाविष्ट आहेत.
• शक्ती: लाथ मारणे, उडी मारणे आणि वेग वाढवण्यासाठी स्फोटक शक्ती वाढवण्यासाठी स्क्वॅट्स, डेडलिफ्ट्स, लंजेस आणि प्लायोमेट्रिक व्यायाम (बॉक्स जंप्स, हर्डल हॉप्स) यांसारख्या कंपाऊंड हालचाली. स्थिरता आणि शक्ती हस्तांतरणासाठी कोअर स्ट्रेंथ (पोटाच्या आणि पाठीच्या स्नायूंची ताकद) खूप महत्त्वाची आहे.
• चपळाई: दिशेमध्ये जलद बदल करण्यावर लक्ष केंद्रित करणारे ड्रिल्स, जसे की कोन ड्रिल्स, टी-ड्रिल्स आणि लॅडर ड्रिल्स.
• गतिशीलता: हालचालींची श्रेणी सुधारण्यासाठी आणि दुखापतीचा धोका कमी करण्यासाठी नितंब, घोटे आणि थोरॅसिक स्पाईनसाठी डायनॅमिक स्ट्रेचिंग आणि मोबिलिटी व्यायाम.

ब. मॅरेथॉन धावपटू (जागतिक सहनशक्तीचा खेळ)

गरजा: सतत एरोबिक प्रयत्न, पायांमध्ये स्नायूंची सहनशक्ती, कार्यक्षम धावण्याची शैली (रनिंग इकॉनॉमी), आणि तासनतास इंधन स्रोतांचा वापर करण्याची क्षमता.

क्रीडा-विशिष्ट प्रशिक्षणाचा भर:

• एरोबिक बेस: हृदय व रक्तवाहिन्यासंबंधी क्षमता आणि मायटोकॉन्ड्रियल घनता वाढवण्यासाठी मोठ्या प्रमाणात सोप्या गतीने धावणे.
• रेस पेस वर्क: लॅक्टेट थ्रेशोल्ड आणि कार्यक्षमता सुधारण्यासाठी मॅरेथॉनच्या गतीने किंवा त्याच्या जवळपास टेम्पो रन आणि इंटरव्हल ट्रेनिंग करणे.
• हिल ट्रेनिंग: पायांची ताकद आणि हृदय व रक्तवाहिन्यासंबंधी शक्ती वाढवते, जे विविध प्रकारच्या भूभागाचे अनुकरण करते.
• स्ट्रेंथ ट्रेनिंग: धावण्याच्या फॉर्मला आधार देण्यासाठी आणि थकव्यामुळे होणाऱ्या दुखापती टाळण्यासाठी कोअर स्थिरता, नितंबाची ताकद आणि खालच्या शरीराच्या सहनशक्तीवर लक्ष केंद्रित करणे (उदा. सिंगल-लेग स्क्वॅट्स, ग्लूट ब्रिजेस, काफ रेझेस).

क. जलतरणपटू (जागतिक जलक्रीडा)

गरजा: शरीराच्या वरच्या आणि खालच्या भागाची ताकद, स्थिरता आणि फिरण्यासाठी कोअर स्ट्रेंथ, हृदय व रक्तवाहिन्यासंबंधी सहनशक्ती आणि अत्यंत विशिष्ट, पुनरावृत्ती होणारे हालचालींचे नमुने (स्ट्रोक्स).

क्रीडा-विशिष्ट प्रशिक्षणाचा भर:

• पाण्यातील प्रशिक्षण: प्रशिक्षणाचा बहुतेक भाग पोहण्याचा असावा, ज्यामध्ये तंत्र सुधारणे, रेस पेसवर इंटरव्हल सेट्स आणि सहनशक्ती वाढवणारे स्विमिंग यावर लक्ष केंद्रित केले पाहिजे.
• ड्राय-लँड स्ट्रेंथ: पोहताना वापरल्या जाणाऱ्या विशिष्ट स्नायूंना लक्ष्य करणारे व्यायाम: पुल-अप्स, लॅट पुलडाउन्स, रोज, चेस्ट प्रेसेस आणि कोअर रोटेशनल व्यायाम. किकिंगसाठी पायांची ताकद देखील महत्त्वाची आहे.
• प्लायोमेट्रिक्स: मेडिसिन बॉल थ्रो आणि स्फोटक पुश-अप्स पाण्यातील शक्ती वाढवू शकतात.
• लवचिकता: कार्यक्षम स्ट्रोकसाठी खांदा, नितंब आणि थोरॅसिक स्पाईनची गतिशीलता अत्यंत महत्त्वाची आहे.

ड. टेनिस खेळाडू (जागतिक रॅकेट खेळ)

गरजा: सर्व्ह आणि ग्राउंडस्ट्रोक्ससाठी स्फोटक शक्ती, कोर्ट कव्हर करण्यासाठी चपळाई, लहान आणि तीव्र रॅलींसाठी अनएरोबिक क्षमता आणि लांब सामन्यांसाठी एरोबिक फिटनेस.

क्रीडा-विशिष्ट प्रशिक्षणाचा भर:

• चपळाई आणि फूटवर्क: कोर्टवरील हालचालींचे अनुकरण करत बाजूच्या हालचाली, वेग वाढवणे, वेग कमी करणे आणि दिशा बदलणे सुधारण्यासाठी डिझाइन केलेले ड्रिल्स.
• रोटेशनल पॉवर: स्ट्रोक्समध्ये वापरल्या जाणाऱ्या शक्तिशाली फिरण्याच्या हालचाली विकसित करण्यासाठी मेडिसिन बॉल थ्रो, केबल वूड चॉप्स आणि रोटेशनल लंजेस.
• अप्पर बॉडी पॉवर: सर्व्ह आणि ओव्हरहेड शॉट्ससाठी ओव्हरहेड प्रेसेस, डंबेल स्नॅचेस आणि स्फोटक पुश-अप्ससारखे व्यायाम.
• अनएरोबिक कंडिशनिंग: टेनिस रॅलींच्या स्वरूपाला अनुसरून, कमी वेळात तीव्र प्रयत्न आणि त्यानंतर थोडी विश्रांती असलेले उच्च-तीव्रतेचे इंटरव्हल ट्रेनिंग.
• पकड आणि मनगटाची ताकद: पकडण्याची सहनशक्ती आणि शक्ती सुधारण्यासाठी विशिष्ट व्यायाम.

तंत्रज्ञान आणि आधुनिक विज्ञानाचा वापर

क्रीडा विज्ञानाचे क्षेत्र सतत विकसित होत आहे, जे क्रीडा-विशिष्ट प्रशिक्षण सुधारण्यासाठी साधने उपलब्ध करून देते:

• कामगिरी विश्लेषण: व्हिडिओ विश्लेषण आणि मोशन कॅप्चर सिस्टीम बायोमेकॅनिक्सचे विश्लेषण करून अकार्यक्षमता किंवा सुधारणेसाठीची क्षेत्रे ओळखू शकतात.
• वेअरेबल टेक्नॉलॉजी: जीपीएस ट्रॅकर्स, हार्ट रेट मॉनिटर्स आणि एक्सेलेरोमीटर्स प्रशिक्षणाचा भार, वेग, अंतर आणि शारीरिक प्रतिसादांविषयी डेटा प्रदान करतात, ज्यामुळे अचूक बदल करता येतात.
• स्ट्रेंथ आणि कंडिशनिंग उपकरणे: फोर्स प्लेट्स, वेलोसिटी-बेस्ड ट्रेनिंग (VBT) सिस्टीम आणि विशेष रेझिस्टन्स मशीन्स अत्यंत लक्ष्यित शक्ती आणि ताकद विकसित करण्यास मदत करतात.
• बायोमेकॅनिकल मॉडेलिंग: प्रगत सॉफ्टवेअर हालचालींचे अनुकरण आणि विश्लेषण करू शकते, ज्यामुळे दुखापतीचा धोका वर्तवता येतो आणि तंत्र सुधारता येते.

हे तंत्रज्ञान जगभरातील खेळाडू आणि प्रशिक्षकांसाठी अधिकाधिक सुलभ होत आहे, ज्यामुळे भौगोलिक आणि संसाधनांमधील अंतर कमी होत आहे.

टाळण्यासारख्या सामान्य चुका

जरी फायदे स्पष्ट असले तरी, काही सामान्य चुका क्रीडा-विशिष्ट प्रशिक्षणाच्या परिणामकारकतेत अडथळा आणू शकतात:

१. मूलभूत फिटनेसकडे दुर्लक्ष करणे

थेट अत्यंत विशिष्ट ड्रिल्स सुरू करणे सोपे आहे, परंतु सामान्य ताकद, हृदय व रक्तवाहिन्यासंबंधी आरोग्य आणि गतिशीलतेचा एक मजबूत पाया असणे महत्त्वाचे आहे. त्याशिवाय, खेळाडूंना दुखापत होण्याची शक्यता जास्त असते आणि त्यांच्यात क्रीडा-विशिष्ट ताण हाताळण्याची क्षमता नसते.

२. अति-प्रशिक्षण (Overtraining)

पुरेशी रिकव्हरी न घेता खूप जास्त आणि वारंवार प्रशिक्षण घेतल्यास थकवा, कामगिरीत घट आणि दुखापतीचा धोका वाढतो. शरीराचे ऐकणे आणि एका चांगल्या प्रकारे डिझाइन केलेल्या पिरीयोडाइज्ड योजनेचे पालन करणे आवश्यक आहे.

३. चुकीचे तंत्र

चुकीच्या पद्धतीने क्रीडा-विशिष्ट हालचाली करणे विपरीत परिणाम करणारे आणि धोकादायक असू शकते. भार किंवा तीव्रता वाढवण्यापूर्वी योग्य तंत्राला प्राधान्य द्या. पात्र प्रशिक्षकांकडून मार्गदर्शन घेणे महत्त्वाचे आहे.

४. असंतुलनाकडे दुर्लक्ष करणे

बहुतेक खेळांमध्ये असंतुलित हालचाली किंवा स्नायूंचे वर्चस्व असते. क्रीडा-विशिष्ट प्रशिक्षणात स्नायूंच्या असंतुलनावर मात करण्यासाठी सुधारात्मक व्यायामांचा समावेश असणे आवश्यक आहे, ज्यामुळे दुखापती टाळता येतात आणि एकूण कामगिरी सुधारते.

५. अपुरी रिकव्हरी

आधी सांगितल्याप्रमाणे, रिकव्हरी हा प्रशिक्षण प्रक्रियेचा एक सक्रिय भाग आहे. झोप, पोषण किंवा सक्रिय रिकव्हरी पद्धतींमध्ये कपात केल्यास सर्वोत्तम डिझाइन केलेला प्रशिक्षण कार्यक्रम देखील अयशस्वी होऊ शकतो.

निष्कर्ष: जागतिक खेळाडूचा फायदा

क्रीडा-विशिष्ट प्रशिक्षण हा एक ट्रेंड नाही; तर खेळाडूंची क्षमता वाढवण्यासाठीचे हे एक मूलभूत तत्त्व आहे. एखाद्या खेळाच्या विशिष्ट गरजांचे काळजीपूर्वक विश्लेषण करून आणि विशिष्टता, प्रोग्रेसिव्ह ओव्हरलोड, पिरीयोडायझेशन आणि वैयक्तिकरण या तत्त्वांचे पालन करणारा एक सानुकूलित प्रशिक्षण कार्यक्रम तयार करून, खेळाडू कामगिरीचे नवीन स्तर गाठू शकतात. खेळाडू पॅरिसमधील ऑलिम्पिक स्टेडियममध्ये, मुंबईतील क्रिकेटच्या मैदानावर किंवा ब्युनोस आयर्समधील फुटबॉलच्या मैदानावर स्पर्धा करत असला तरी, क्रीडा-विशिष्ट प्रशिक्षणाचे विज्ञान यशासाठी एक सार्वत्रिक मार्गदर्शक पुरवते. हे हुशारीने काम करणे, उद्देशाने प्रशिक्षण घेणे आणि प्रत्येक प्रयत्न थेट जागतिक स्तरावर एक चांगला, मजबूत आणि अधिक लवचिक खेळाडू बनण्यासाठी रूपांतरित होईल याची खात्री करणे आहे.

जगभरातील खेळाडू आणि प्रशिक्षकांसाठी, क्रीडा-विशिष्ट प्रशिक्षण स्वीकारणे म्हणजे त्यांच्या खेळातील बारकावे समजून घेण्याची आणि त्या ज्ञानाला प्रभावी, लक्ष्यित तयारीत रूपांतरित करण्याची वचनबद्धता. हा सर्वांगीण दृष्टिकोन, समर्पण आणि बुद्धिमान रिकव्हरीसह, आजच्या वाढत्या स्पर्धात्मक जागतिक क्रीडा वातावरणात उत्कृष्ट कामगिरी साधण्याची अंतिम गुरुकिल्ली आहे.