വൈകലിനപ്പുറം: ലോകമെമ്പാടുമുള്ള നീട്ടിവെക്കലിന്റെ പ്രധാന കാരണങ്ങൾ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു

നീട്ടിവെക്കൽ (Procrastination), അതായത് ദോഷകരമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടാകുമെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും ജോലികൾ അനാവശ്യമായി വൈകിപ്പിക്കുന്ന പ്രവൃത്തി, ഒരു സാർവത്രികമായ മനുഷ്യാനുഭവമാണ്. ഇത് സംസ്കാരങ്ങൾക്കും തൊഴിലുകൾക്കും പ്രായപരിധികൾക്കും അതീതമായി, വിദ്യാർത്ഥികളെയും പ്രൊഫഷണലുകളെയും കലാകാരന്മാരെയും സംരംഭകരെയും ഒരുപോലെ ബാധിക്കുന്നു. പലപ്പോഴും വെറും മടിയോ മോശം സമയപരിപാലനമോ ആയി ഇതിനെ തള്ളിക്കളയാറുണ്ടെങ്കിലും, വാസ്തവം അതിനേക്കാൾ സങ്കീർണ്ണമാണ്. നീട്ടിവെക്കലിന്റെ മൂലകാരണങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുന്നത് ഇതിനെ ഫലപ്രദമായി നേരിടാനും നമ്മുടെ സമയവും ഊർജ്ജവും കഴിവും തിരിച്ചുപിടിക്കാനും അത്യാവശ്യമാണ്.

ഈ സമഗ്രമായ ഗൈഡ്, നീട്ടിവെക്കലിന് കാരണമാകുന്ന മാനസികവും വൈകാരികവും γνωσാനപരവും പാരിസ്ഥിതികവുമായ ഘടകങ്ങളിലേക്ക് ആഴത്തിൽ ഇറങ്ങിച്ചെല്ലുന്നു. ഉപരിതലത്തിലുള്ള പെരുമാറ്റങ്ങളുടെ പാളികൾ നീക്കം ചെയ്യുന്നതിലൂടെ, എന്തുകൊണ്ടാണ് നമ്മൾ പ്രധാനപ്പെട്ട ജോലികൾ മാറ്റിവയ്ക്കുന്നതെന്ന് ആഴത്തിൽ മനസ്സിലാക്കാനും ശാശ്വതമായ മാറ്റത്തിനുള്ള ഫലപ്രദമായ തന്ത്രങ്ങൾ വികസിപ്പിക്കാനും നമുക്ക് കഴിയും.

മടിയെന്ന മിഥ്യാബോധം: സാധാരണ തെറ്റിദ്ധാരണകൾ തിരുത്തുന്നു

യഥാർത്ഥ കാരണങ്ങൾ അന്വേഷിക്കുന്നതിന് മുമ്പ്, നീട്ടിവെക്കൽ മടിക്ക് തുല്യമാണെന്ന വ്യാപകമായ മിഥ്യാധാരണയെ ഇല്ലാതാക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്. മടി എന്നത് പ്രവർത്തിക്കാനോ പ്രയത്നിക്കാനോ ഉള്ള വിമുഖതയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. എന്നാൽ, നീട്ടിവെക്കുന്നവർ പലപ്പോഴും ആശങ്കപ്പെടുന്നതിനും കുറ്റബോധം തോന്നുന്നതിനും അല്ലെങ്കിൽ ഉത്പാദനക്ഷമത കുറഞ്ഞ മറ്റ് കാര്യങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടുന്നതിനും കാര്യമായ ഊർജ്ജം ചെലവഴിക്കുന്നു. അവരുടെ നിഷ്ക്രിയത്വം ജോലികൾ പൂർത്തിയാക്കാനുള്ള ആഗ്രഹക്കുറവിൽ നിന്നല്ല, മറിച്ച് ആന്തരിക പോരാട്ടങ്ങളുടെ ഒരു സങ്കീർണ്ണമായ മിശ്രണത്തിൽ നിന്നാണ് ഉണ്ടാകുന്നത്.

സ്വയം 'മടിയൻ' എന്ന് മുദ്രകുത്തുന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ആത്മനിന്ദ പ്രശ്നം കൂടുതൽ വഷളാക്കുകയേയുള്ളൂ. ഇത് കുറ്റബോധത്തിന്റെയും ലജ്ജയുടെയും കൂടുതൽ ഒഴിവാക്കലുകളുടെയും ഒരു ചാക്രിക പ്രക്രിയയിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. യഥാർത്ഥ നീട്ടിവെക്കൽ എന്നത് വെറുതെയിരിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചല്ല; മറിച്ച്, ഒരു ജോലിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട അസുഖകരമായ വൈകാരികമോ മാനസികമോ ആയ അവസ്ഥ കാരണം ആ ജോലി സജീവമായി ഒഴിവാക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചാണ്.

പ്രധാന മാനസികവും വൈകാരികവുമായ മൂലകാരണങ്ങൾ

മിക്ക നീട്ടിവെക്കലുകളുടെയും ഹൃദയഭാഗത്ത് നമ്മുടെ ആന്തരിക വൈകാരികവും മാനസികവുമായ ലോകവുമായുള്ള ഒരു പോരാട്ടമുണ്ട്. ഇവയാണ് പലപ്പോഴും കണ്ടെത്താനും പരിഹരിക്കാനും ഏറ്റവും വഞ്ചനാപരവും വെല്ലുവിളി നിറഞ്ഞതുമായ കാരണങ്ങൾ.

1. പരാജയ ഭീതി (വിജയത്തെയും)

നീട്ടിവെക്കലിന്റെ ഏറ്റവും സാധാരണവും ശക്തവുമായ പ്രേരകശക്തികളിലൊന്ന് ഭയമാണ്. ഇത് വെറും പരാജയ ഭീതി മാത്രമല്ല, മറിച്ച് ഉത്കണ്ഠകളുടെ ഒരു സൂക്ഷ്മമായ ശ്രേണിയാണ്:

• പരിപൂർണ്ണതവാദം: കുറ്റമറ്റ ഒരു ഫലം സൃഷ്ടിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹം പലപ്പോഴും നമ്മളെ നിശ്ചലരാക്കാം. ഒരു ജോലി 'തികഞ്ഞ' രീതിയിൽ ചെയ്യാൻ കഴിയില്ലെങ്കിൽ, ഒരു പരിപൂർണ്ണതാവാദി അത് തുടങ്ങുന്നത് തന്നെ ഒഴിവാക്കിയേക്കാം. കാരണം, ഏതൊരു അപൂർണ്ണതയും അവരുടെ കഴിവിനെയോ മൂല്യത്തെയോ മോശമായി പ്രതിഫലിപ്പിക്കുമെന്ന് അവർ ഭയപ്പെടുന്നു. മികവിന് പ്രാധാന്യം നൽകുന്ന വിവിധ സംസ്കാരങ്ങളിലെ ഉയർന്ന നേട്ടങ്ങൾ കൈവരിക്കുന്ന വ്യക്തികളിൽ ഇത് പ്രത്യേകിച്ചും പ്രകടമാണ്. അസാധ്യമായ ഒരു നിലവാരം പുലർത്താനുള്ള ആന്തരിക സമ്മർദ്ദം നിഷ്ക്രിയത്വത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.
• ഇംപോസ്റ്റർ സിൻഡ്രോം: സ്വന്തം കഴിവിന് തെളിവുകളുണ്ടായിട്ടും ഒരു വഞ്ചകനാണെന്ന് തോന്നുന്ന അവസ്ഥയാണിത്. ഇംപോസ്റ്റർ സിൻഡ്രോം ഉള്ളവർ, തങ്ങളുടെ 'യഥാർത്ഥ' കഴിവില്ലായ്മ വെളിപ്പെടുമെന്ന് ഭയന്ന്, разоблачение ഒഴിവാക്കാൻ ജോലികൾ വൈകിപ്പിച്ചേക്കാം. അവർ ചിന്തിച്ചേക്കാം, 'ഞാൻ വിജയിച്ചാൽ, ആളുകൾ കൂടുതൽ പ്രതീക്ഷിക്കും, ഒടുവിൽ ഞാൻ പരാജയപ്പെടും,' അല്ലെങ്കിൽ 'ഞാൻ ശ്രമിക്കുകയും പരാജയപ്പെടുകയും ചെയ്താൽ, ഞാൻ ഒരു വഞ്ചകനാണെന്ന് അത് സ്ഥിരീകരിക്കും.'
• പ്രകടനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ആത്മാഭിമാനം: പലർക്കും, വ്യക്തിപരമായ മൂല്യം നേട്ടങ്ങളുമായി സങ്കീർണ്ണമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. നീട്ടിവെക്കൽ ഒരു സ്വയം സംരക്ഷണ സംവിധാനമായി മാറുന്നു. അവർ തുടങ്ങുന്നില്ലെങ്കിൽ, അവർക്ക് പരാജയപ്പെടാൻ കഴിയില്ല. അവർ പരാജയപ്പെട്ടാൽ, അത് കഴിവിന്റെ കുറവ് കൊണ്ടല്ല, മറിച്ച് പ്രയത്നത്തിന്റെ കുറവ് കൊണ്ടാണെന്ന് പറയാം (കൂടുതൽ ക്ഷമിക്കാവുന്ന ഒരു ഒഴികഴിവ്). ഇത് ദുർബലമായ ഒരു കാര്യക്ഷമതാ ബോധം നിലനിർത്താൻ അവരെ അനുവദിക്കുന്നു.
• വിജയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഭയം: അത്ര വ്യക്തമല്ലെങ്കിലും, അത്രതന്നെ ശക്തമാണ്. വിജയം വർദ്ധിച്ച ഉത്തരവാദിത്തം, ഉയർന്ന പ്രതീക്ഷകൾ, അല്ലെങ്കിൽ വ്യക്തിപരമോ തൊഴിൽപരമോ ആയ ബന്ധങ്ങളിലെ മാറ്റം എന്നിവ കൊണ്ടുവരാം. ചില വ്യക്തികൾ ഈ മാറ്റങ്ങളെയും വിജയം കൊണ്ടുവന്നേക്കാവുന്ന അജ്ഞാതമായ മേഖലയെയും ഉപബോധമനസ്സോടെ ഭയപ്പെടുന്നു, ഇത് നീട്ടിവെക്കലിലൂടെ സ്വയം നശിപ്പിക്കാൻ അവരെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.

2. അനിശ്ചിതത്വത്തെ/അവ്യക്തതയെക്കുറിച്ചുള്ള ഭയം

മനുഷ്യന്റെ തലച്ചോറിന് വ്യക്തത ഇഷ്ടമാണ്. അവ്യക്തമോ സങ്കീർണ്ണമോ ഫലം അനിശ്ചിതത്വത്തിലോ ആയ ജോലികളെ അഭിമുഖീകരിക്കുമ്പോൾ, പലർക്കും ഉത്കണ്ഠ അനുഭവപ്പെടുകയും അത് ഒഴിവാക്കലിലേക്ക് നയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

• തീരുമാനമെടുക്കാനുള്ള കഴിവില്ലായ്മ: വളരെയധികം ഓപ്ഷനുകൾ, അല്ലെങ്കിൽ വ്യക്തമല്ലാത്ത വഴികൾ, പൂർണ്ണമായ നിഷ്ക്രിയത്വത്തിലേക്ക് നയിച്ചേക്കാം. ഉദാഹരണത്തിന്, പരസ്പരം ബന്ധിപ്പിച്ചിട്ടുള്ള ഡസൻ കണക്കിന് ജോലികളുള്ള ഒരു ആഗോള പ്രോജക്റ്റ് മാനേജർക്ക് വ്യക്തമായ ഒരു തുടക്കം കണ്ടെത്താനായില്ലെങ്കിൽ, ഒരു വഴി തിരഞ്ഞെടുത്ത് റിസ്ക് എടുക്കുന്നതിനു പകരം എല്ലാം വൈകിപ്പിച്ചേക്കാം.
• അമിതഭാരം: ഒരു വലിയ, സങ്കീർണ്ണമായ പ്രോജക്റ്റ് അപ്രാപ്യമായി തോന്നാം. ഒരു ജോലിയുടെ വ്യാപ്തി, പ്രത്യേകിച്ച് വ്യക്തമായി നിർവചിക്കപ്പെട്ട ഘട്ടങ്ങളില്ലാത്ത ഒന്നിന്റെ, അമിതഭാരം തോന്നാൻ കാരണമാകും. ഇത് വ്യക്തിയെ അതിനെ ചെറിയ ഭാഗങ്ങളായി വിഭജിക്കുന്നതിന് പകരം മാറ്റിവയ്ക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. സർഗ്ഗാത്മക മേഖലകളിലോ വലിയ തോതിലുള്ള ഗവേഷണ പദ്ധതികളിലോ ഇത് സാധാരണയായി കാണപ്പെടുന്നു.

3. പ്രചോദനത്തിന്റെ/ഇടപെടലിന്റെ അഭാവം

വ്യക്തിയും ജോലിയും തമ്മിലുള്ള ഒരു അടിസ്ഥാനപരമായ വിടവിൽ നിന്നാണ് പലപ്പോഴും നീട്ടിവെക്കൽ ഉണ്ടാകുന്നത്.

• കുറഞ്ഞ ആന്തരിക മൂല്യം: ഒരു ജോലിക്ക് അർത്ഥമില്ലെന്നോ, വിരസമാണെന്നോ, അല്ലെങ്കിൽ വ്യക്തിപരമായ ലക്ഷ്യങ്ങളുമായി ബന്ധമില്ലാത്തതാണെന്നോ തോന്നിയാൽ, അത് തുടങ്ങാനുള്ള പ്രചോദനം കണ്ടെത്താൻ പ്രയാസമാണ്. ഭരണപരമായ ജോലികൾ, ആവർത്തന സ്വഭാവമുള്ള ജോലികൾ, അല്ലെങ്കിൽ വ്യക്തമായ ഉദ്ദേശ്യമില്ലാതെ നൽകുന്ന ജോലികൾ എന്നിവയിൽ ഇത് സാധാരണമാണ്.
• താൽപ്പര്യക്കുറവ് അല്ലെങ്കിൽ വിരസത: ചില ജോലികൾ സ്വാഭാവികമായും ഉത്തേജനം നൽകാത്തവയാണ്. നമ്മുടെ തലച്ചോറ് പുതുമയും പ്രതിഫലവും തേടുന്നു, ഒരു ജോലി ഇവ രണ്ടും നൽകുന്നില്ലെങ്കിൽ, കൂടുതൽ ആകർഷകമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കായി അതിനെ മാറ്റിവയ്ക്കാൻ എളുപ്പമാണ്, ആ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഉത്പാദനക്ഷമത കുറഞ്ഞതാണെങ്കിൽ പോലും.
• പ്രതിഫലത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ധാരണക്കുറവ്: ഒരു ജോലി പൂർത്തിയാക്കുന്നതിന്റെ പ്രയോജനങ്ങൾ വിദൂരമോ, അവ്യക്തമോ, അല്ലെങ്കിൽ വ്യക്തമല്ലാത്തതോ ആണെങ്കിൽ, അതിന് മുൻഗണന നൽകാൻ തലച്ചോറിന് ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. ഒരു ദീർഘകാല പ്രോജക്റ്റ് പൂർത്തിയാക്കുന്നതിലൂടെ ലഭിക്കുന്ന പ്രതിഫലത്തേക്കാൾ കൂടുതൽ ആകർഷണീയമായി തോന്നുന്നത് മറ്റ് കാര്യങ്ങളിലേക്ക് ശ്രദ്ധ തിരിക്കുന്നതിലൂടെ ലഭിക്കുന്ന താൽക്കാലിക സന്തോഷമാണ്.

4. മോശം വൈകാരിക നിയന്ത്രണം

അസുഖകരമായ വികാരങ്ങളെ, പ്രത്യേകിച്ച് ഭയപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു ജോലിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടവയെ, നിയന്ത്രിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു കോപ്പിംഗ് മെക്കാനിസമായി നീട്ടിവെക്കലിനെ കാണാം.

• ജോലി ഒഴിവാക്കൽ (അസുഖകരമായ വികാരങ്ങൾ ഒഴിവാക്കൽ): അസുഖകരമോ, ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളതോ, വിരസമോ, അല്ലെങ്കിൽ ഉത്കണ്ഠയുണ്ടാക്കുന്നതോ ആയി കരുതപ്പെടുന്ന ജോലികൾ പലപ്പോഴും മാറ്റിവയ്ക്കപ്പെടുന്നു. നീട്ടിവെക്കുന്ന പ്രവൃത്തി ഈ പ്രതികൂല വികാരങ്ങളിൽ നിന്ന് താൽക്കാലിക ആശ്വാസം നൽകുന്നു, ഇത് ഒഴിവാക്കലിനെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന ഒരു വഞ്ചനാപരമായ ചാക്രിക പ്രക്രിയ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, താൽക്കാലിക അസ്വസ്ഥത ഒഴിവാക്കാൻ ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള സംഭാഷണം വൈകിപ്പിക്കുന്നത്.
• ആവേശം (ഉടനടി സംതൃപ്തി തേടൽ): തൽക്ഷണ പ്രവേശനത്തിന്റെയും നിരന്തരമായ ഉത്തേജനത്തിന്റെയും ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ, തലച്ചോറ് ഉടനടി പ്രതിഫലങ്ങൾക്കായി സജ്ജമാക്കിയിരിക്കുന്നു. നീട്ടിവെക്കൽ പലപ്പോഴും കൂടുതൽ ഉടനടി സംതൃപ്തി നൽകുന്ന ഒരു പ്രവർത്തനം (ഉദാ. സോഷ്യൽ മീഡിയ ബ്രൗസ് ചെയ്യുക) തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നതിനെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, കൂടുതൽ ഉൽപ്പാദനക്ഷമവും എന്നാൽ കുറഞ്ഞ പ്രതിഫലം നൽകുന്നതുമായ ഒന്നിന് (ഉദാ. ഒരു റിപ്പോർട്ട് പൂർത്തിയാക്കുക) മുകളിൽ. ഇത് സുഖസൗകര്യങ്ങൾക്കുള്ള നമ്മുടെ ഹ്രസ്വകാല ആഗ്രഹവും നമ്മുടെ ദീർഘകാല ലക്ഷ്യങ്ങളും തമ്മിലുള്ള ഒരു പോരാട്ടമാണ്.
• സമ്മർദ്ദവും ഉത്കണ്ഠയും: വ്യക്തികൾ ഇതിനകം തന്നെ ഉയർന്ന സമ്മർദ്ദത്തിലായിരിക്കുമ്പോൾ, ഒരു ഭയപ്പെടുത്തുന്ന ജോലിയെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നത് ഉത്കണ്ഠയെ അസഹനീയമായ തലത്തിലേക്ക് വർദ്ധിപ്പിക്കും. ഈ വർദ്ധിച്ച അവസ്ഥയിൽ നിന്ന് താൽക്കാലികമായി രക്ഷപ്പെടാനുള്ള ഒരു മാർഗമായി നീട്ടിവെക്കൽ മാറുന്നു, ഇത് പിന്നീട് വലിയ സമ്മർദ്ദത്തിലേക്ക് നയിക്കുമെങ്കിലും. ബേൺഔട്ട് ഒരു പ്രധാന ആശങ്കയായിട്ടുള്ള ഉയർന്ന സമ്മർദ്ദമുള്ള ആഗോള പരിതസ്ഥിതികളിൽ ഇത് പ്രത്യേകിച്ചും ശരിയാണ്.

5. ആത്മാഭിമാനവും വ്യക്തിത്വ പ്രശ്നങ്ങളും

ഒരാളെക്കുറിച്ചുള്ള ആഴത്തിൽ വേരൂന്നിയ വിശ്വാസങ്ങൾ നീട്ടിവെക്കൽ രീതികൾക്ക് കാര്യമായി സംഭാവന നൽകും.

• അഹം സംരക്ഷിക്കൽ: ചില വ്യക്തികൾ തങ്ങളുടെ പ്രതിച്ഛായ സംരക്ഷിക്കാൻ നീട്ടിവെക്കുന്നു. അവർ ഒരു ജോലി പൂർത്തിയാക്കുകയും അത് കുറ്റമറ്റതല്ലെങ്കിൽ, അവരുടെ അഹംഭാവം ഭീഷണിയിലാകുന്നു. അവർ നീട്ടിവെക്കുകയാണെങ്കിൽ, ഏതെങ്കിലും നിലവാരമില്ലാത്ത ഫലം സമയക്കുറവോ പ്രയത്നക്കുറവോ കാരണമാണെന്ന് പറയാം, കഴിവിന്റെ കുറവ് കൊണ്ടല്ല. ഇത് സ്വയം വൈകല്യം വരുത്തുന്നതിന്റെ ഒരു സൂക്ഷ്മ രൂപമാണ്.
• സ്വയം വൈകല്യം വരുത്തൽ: ഇത് സ്വന്തം പ്രകടനത്തിന് മനഃപൂർവ്വം തടസ്സങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നതാണ്. നീട്ടിവെക്കുന്നതിലൂടെ, ഒരു വ്യക്തി മോശമായി പ്രകടനം നടത്തിയാൽ ആന്തരിക ഘടകങ്ങളേക്കാൾ (കഴിവിന്റെ കുറവ്) ബാഹ്യ ഘടകങ്ങളെ (സമയക്കുറവ്) കുറ്റപ്പെടുത്താൻ കഴിയുന്ന ഒരു സാഹചര്യം സൃഷ്ടിക്കുന്നു. ഇത് ആത്മാഭിമാനത്തിന് സംഭവിക്കാനിടയുള്ള പ്രഹരങ്ങൾക്കെതിരായ ഒരു പ്രതിരോധ സംവിധാനമാണ്.
• വിമതത്വം അല്ലെങ്കിൽ പ്രതിരോധം: ചിലപ്പോൾ, നീട്ടിവെക്കൽ നിഷ്ക്രിയമായ ഒരുതരം വിപ്ലവമാണ്. ഇത് ബാഹ്യ നിയന്ത്രണത്തിനെതിരെ (ഉദാഹരണത്തിന്, ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഒരു ബോസ്, കർശനമായ അക്കാദമിക് നിയമങ്ങൾ) അല്ലെങ്കിൽ ആന്തരിക സമ്മർദ്ദത്തിനെതിരെ (ഉദാഹരണത്തിന്, സാമൂഹിക പ്രതീക്ഷകളെയോ ആന്തരികവൽക്കരിച്ച സമയപരിധികളെയോ പ്രതിരോധിക്കുന്നത്) പ്രകടമാകും. ഇത് സ്വയം നശീകരണപരമാണെങ്കിൽ പോലും, സ്വയംഭരണാവകാശം ഉറപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു മാർഗമാണിത്.

ചിന്തയിലെ പക്ഷപാതങ്ങളും എക്സിക്യൂട്ടീവ് പ്രവർത്തന വെല്ലുവിളികളും

വികാരങ്ങൾക്കപ്പുറം, നമ്മുടെ തലച്ചോറ് വിവരങ്ങൾ പ്രോസസ്സ് ചെയ്യുന്ന രീതിയും ജോലികൾ നിയന്ത്രിക്കുന്ന രീതിയും നീട്ടിവെക്കലിൽ ഒരു പ്രധാന പങ്ക് വഹിക്കുന്നു.

1. താൽക്കാലിക കിഴിവ് (വർത്തമാന പക്ഷപാതം)

ഈ ചിന്തയിലെ പക്ഷപാതം ഭാവിയിലെ പ്രതിഫലങ്ങളേക്കാൾ ഉടനടി ലഭിക്കുന്ന പ്രതിഫലങ്ങൾക്ക് കൂടുതൽ മൂല്യം നൽകാനുള്ള നമ്മുടെ പ്രവണതയെ വിവരിക്കുന്നു. ഒരു സമയപരിധിയോ പ്രതിഫലമോ എത്രത്തോളം അകലെയാണോ, അത്രയും കുറഞ്ഞ പ്രചോദനമേ അത് നൽകുകയുള്ളൂ. ജോലിയുടെ വേദന ഇപ്പോൾ അനുഭവപ്പെടുന്നു, അതേസമയം അത് പൂർത്തിയാക്കിയാലുള്ള പ്രതിഫലം വിദൂര ഭാവിയിലാണ്. ഇത് ഉടനടി ശ്രദ്ധ വ്യതിചലിപ്പിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളെ കൂടുതൽ ആകർഷകമാക്കുന്നു.

ഉദാഹരണത്തിന്, അടുത്ത മാസം നടക്കുന്ന ഒരു പരീക്ഷയ്ക്ക് പഠിക്കുന്നത് ഇപ്പോൾ ഒരു ആകർഷകമായ വീഡിയോ കാണുന്നതിനേക്കാൾ അടിയന്തിരമായി തോന്നുന്നില്ല. വിനോദത്തിന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ സന്തോഷവുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ നല്ല ഗ്രേഡുകളുടെ ഭാവിയിലെ നേട്ടങ്ങൾക്ക് വലിയ വില കൽപ്പിക്കപ്പെടുന്നില്ല.

2. പ്ലാനിംഗ് പിശക്

പ്ലാനിംഗ് പിശക് എന്നത് ഭാവിയിലെ പ്രവർത്തനങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സമയം, ചെലവുകൾ, അപകടസാധ്യതകൾ എന്നിവ കുറച്ചുകാണാനുള്ള നമ്മുടെ പ്രവണതയാണ്, അതേസമയം നേട്ടങ്ങളെ അമിതമായി വിലയിരുത്തുന്നു. ഒരു ജോലി യഥാർത്ഥത്തിൽ ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നതിനേക്കാൾ വേഗത്തിൽ പൂർത്തിയാക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് നമ്മൾ പലപ്പോഴും വിശ്വസിക്കുന്നു, ഇത് ആരംഭം വൈകിപ്പിക്കുന്നതിന് കാരണമാകുന്ന ഒരു തെറ്റായ സുരക്ഷാബോധത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.

ആഗോളതലത്തിൽ പ്രോജക്റ്റ് മാനേജ്മെന്റിൽ ഇത് സാധാരണമാണ്; ടീമുകൾ പലപ്പോഴും സമയപരിധി നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നത്, непредвиденные തടസ്സങ്ങളോ ആവർത്തന ജോലിയുടെ ആവശ്യകതയോ കണക്കിലെടുക്കാതെ, ശുഭാപ്തിവിശ്വാസത്തോടെ ടാസ്ക് പൂർത്തീകരണ സമയം കണക്കാക്കുന്നതിനാലാണ്.

3. തീരുമാനമെടുക്കുന്നതിലെ ക്ഷീണം

തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കുന്നത് മാനസിക ഊർജ്ജം ഉപയോഗിക്കുന്നു. വ്യക്തികൾ അവരുടെ ദിവസം മുഴുവൻ നിരവധി തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളെ അഭിമുഖീകരിക്കുമ്പോൾ - ചെറിയ വ്യക്തിഗത തീരുമാനങ്ങൾ മുതൽ സങ്കീർണ്ണമായ പ്രൊഫഷണൽ തീരുമാനങ്ങൾ വരെ - അവരുടെ സ്വയം നിയന്ത്രണത്തിനും തീരുമാനമെടുക്കലിനുമുള്ള കഴിവ് കുറയാം. ഈ 'തീരുമാന ക്ഷീണം' സങ്കീർണ്ണമായ ജോലികൾ ആരംഭിക്കുന്നത് കൂടുതൽ ബുദ്ധിമുട്ടാക്കുന്നു, തലച്ചോറ് കൂടുതൽ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ ഒഴിവാക്കി ഊർജ്ജം സംരക്ഷിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതിനാൽ നീട്ടിവെക്കലിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.

4. എക്സിക്യൂട്ടീവ് പ്രവർത്തനത്തിലെ തകരാറുകൾ (ഉദാ. എ.ഡി.എച്ച്.ഡി)

ചില വ്യക്തികൾക്ക്, നീട്ടിവെക്കൽ ഒരു തിരഞ്ഞെടുപ്പല്ല, മറിച്ച് അടിസ്ഥാനപരമായ ന്യൂറോളജിക്കൽ വ്യത്യാസങ്ങളുടെ ഒരു ലക്ഷണമാണ്. അറ്റൻഷൻ-ഡെഫിസിറ്റ്/ഹൈപ്പർ ആക്ടിവിറ്റി ഡിസോർഡർ (എ.ഡി.എച്ച്.ഡി) പോലുള്ള അവസ്ഥകൾ എക്സിക്യൂട്ടീവ് പ്രവർത്തനങ്ങളിലെ വെല്ലുവിളികൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു, അവ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തുതീർക്കാൻ നമ്മളെ സഹായിക്കുന്ന മാനസിക കഴിവുകളാണ്.

• ജോലികൾ ആരംഭിക്കുന്നതിനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ട്: ഒരു ജോലി ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹമുണ്ടെങ്കിൽ പോലും, ഉദ്ദേശ്യത്തിൽ നിന്ന് പ്രവർത്തനത്തിലേക്ക് മാറാൻ തലച്ചോറിന് ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. ഇതിനെ പലപ്പോഴും 'ആക്റ്റിവേഷൻ എനർജി' വളരെ കൂടുതലാണെന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു.
• മോശം വർക്കിംഗ് മെമ്മറി: മനസ്സിൽ വിവരങ്ങൾ സൂക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ട് ഒന്നിലധികം ഘട്ടങ്ങളുള്ള പ്രക്രിയകൾ ട്രാക്ക് ചെയ്യുന്നതിനോ അടുത്തതായി എന്തുചെയ്യണമെന്ന് ഓർമ്മിക്കുന്നതിനോ പ്രയാസകരമാക്കും.
• സമയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ബോധമില്ലായ്മ: സമയം കടന്നുപോകുന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള കുറഞ്ഞ ധാരണ, സമയപരിധികൾ അടുത്തെത്തുന്നത് വരെ അവയെ അടിയന്തിരമല്ലാത്തതായി തോന്നിപ്പിക്കും, ഇത് അവസാന നിമിഷത്തെ തിരക്കിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.
• മുൻഗണന നൽകുന്നതിനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ട്: അടിയന്തിരവും പ്രധാനപ്പെട്ടതുമായ ജോലികൾ തമ്മിൽ വേർതിരിച്ചറിയാൻ പാടുപെടുന്നത് ഒരെണ്ണം പോലും പൂർത്തിയാക്കാതെ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കിടയിൽ ചാടുന്നതിലേക്ക് നയിച്ചേക്കാം.

രോഗനിർണയം നടത്തിയതോ നിർണ്ണയിക്കാത്തതോ ആയ എക്സിക്യൂട്ടീവ് പ്രവർത്തന വൈകല്യമുള്ളവർക്ക്, നീട്ടിവെക്കൽ ഒരു വിട്ടുമാറാത്തതും അങ്ങേയറ്റം നിരാശാജനകവുമായ ഒരു രീതിയാണ്, അതിന് പ്രത്യേക തന്ത്രങ്ങളും പലപ്പോഴും പ്രൊഫഷണൽ പിന്തുണയും ആവശ്യമാണ്.

പാരിസ്ഥിതികവും സന്ദർഭോചിതവുമായ ഘടകങ്ങൾ

നമ്മുടെ ചുറ്റുപാടുകളും ജോലികളുടെ സ്വഭാവവും നീട്ടിവെക്കൽ പെരുമാറ്റങ്ങളെ കാര്യമായി സ്വാധീനിക്കുന്നു.

1. അമിതഭാരവും ടാസ്ക് മാനേജ്മെന്റും

ജോലികൾ അവതരിപ്പിക്കുന്നതോ മനസ്സിലാക്കുന്നതോ ആയ രീതി നീട്ടിവെക്കലിന് ഒരു പ്രധാന കാരണമാകാം.

• അവ്യക്തമായ ജോലികൾ: 'പ്രവർത്തന流程ം ഒപ്റ്റിമൈസ് ചെയ്യുക' എന്ന് വിവരിക്കുന്ന ഒരു ജോലി നീട്ടിവെക്കാനുള്ള സാധ്യത കൂടുതലാണ്, 'നിലവിലെ പ്രവർത്തന流程ത്തിലെ 1-5 ഘട്ടങ്ങൾ രേഖപ്പെടുത്തുക' എന്നതിനേക്കാൾ. വ്യക്തതയുടെ അഭാവം മാനസിക തടസ്സങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നു.
• വ്യക്തമായ ഘട്ടങ്ങളുടെ അഭാവം: ഒരു പ്രോജക്റ്റിന് വ്യക്തമായ ഒരു റോഡ്മാപ്പ് ഇല്ലാത്തപ്പോൾ, അത് കനത്ത മൂടൽമഞ്ഞിലൂടെ സഞ്ചരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നാം. നിർവചിക്കപ്പെട്ട ആരംഭ പോയിന്റുകളും തുടർന്നുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങളും ഇല്ലാതെ, തലച്ചോറ് അമിതഭാരത്തിലാകുകയും ഒഴിവാക്കലിലേക്ക് മാറുകയും ചെയ്യുന്നു.
• അമിതമായ ജോലിഭാരം: പല ആഗോള തൊഴിൽ സാഹചര്യങ്ങളിലും സാധാരണമായ, നിരന്തരം അമിതഭാരമുള്ള ഒരു ഷെഡ്യൂൾ, വിട്ടുമാറാത്ത നീട്ടിവെക്കലിലേക്ക് നയിച്ചേക്കാം. ഓരോ ജോലിയും അടിയന്തിരവും പൂർത്തിയാക്കാൻ അസാധ്യവുമാണെന്ന് തോന്നുമ്പോൾ, തലച്ചോറ് ഒരു പഠിച്ച നിസ്സഹായതയുടെ അവസ്ഥയിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നു, ഇടപെടുന്നതിനുപകരം അടച്ചുപൂട്ടുന്നു.

2. ശ്രദ്ധ തിരിക്കുന്ന അന്തരീക്ഷം

നമ്മുടെ ഹൈപ്പർ-കണക്റ്റഡ് ലോകത്ത്, ശ്രദ്ധ തിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ എല്ലായിടത്തും ഉണ്ട്, ഇത് ശ്രദ്ധയെ ഒരു വിലയേറിയ വസ്തുവാക്കുന്നു.

• ഡിജിറ്റൽ ശ്രദ്ധാകേന്ദ്രങ്ങൾ: അറിയിപ്പുകൾ, സോഷ്യൽ മീഡിയ, അനന്തമായ ഉള്ളടക്ക സ്ട്രീമുകൾ - ഡിജിറ്റൽ പരിസ്ഥിതി നമ്മുടെ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപറ്റാനും നിലനിർത്താനും രൂപകൽപ്പന ചെയ്തിട്ടുള്ളതാണ്. ഓരോ പിംഗും അലേർട്ടും നീട്ടിവെക്കാനുള്ള ഒരു ക്ഷണമാണ്, അസുഖകരമായ ഒരു ജോലിയിൽ നിന്ന് ഉടനടി രക്ഷപ്പെടാൻ അവസരം നൽകുന്നു.
• മോശം വർക്ക് സെറ്റപ്പ്: അലങ്കോലപ്പെട്ട ഒരു വർക്ക്‌സ്‌പേസ്, അസുഖകരമായ കസേര, അല്ലെങ്കിൽ ശബ്ദമുള്ള അന്തരീക്ഷം എന്നിവ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നത് ബുദ്ധിമുട്ടാക്കുകയും, നീട്ടിവെക്കലിലൂടെ ആശ്വാസം തേടാനുള്ള സാധ്യത വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും. ഇത് തിരക്കേറിയ ഓപ്പൺ-പ്ലാൻ ഓഫീസുകൾ മുതൽ പങ്കിട്ട താമസസ്ഥലങ്ങൾ വരെ ഒരു ആഗോള പ്രശ്നമാണ്.

3. സാമൂഹികവും സാംസ്കാരികവുമായ സമ്മർദ്ദങ്ങൾ

സംസ്കാരം, പലപ്പോഴും സൂക്ഷ്മമാണെങ്കിലും, സമയത്തോടും ഉത്പാദനക്ഷമതയോടുമുള്ള നമ്മുടെ ബന്ധത്തെ സ്വാധീനിക്കും.

• സമയത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സാംസ്കാരിക ധാരണകൾ: ചില സംസ്കാരങ്ങൾക്ക് സമയത്തെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ അയവുള്ളതും പോളിക്രോണിക് കാഴ്ചപ്പാടുമുണ്ട് (ഒന്നിലധികം ജോലികൾ ഒരേസമയം നടക്കുന്നു, ഷെഡ്യൂളുകളോട് കർശനമായ പാലനം കുറവ്), മറ്റുള്ളവ വളരെ മോണോക്രോണിക് ആണ് (ജോലികൾ ക്രമമായി പൂർത്തിയാക്കുന്നു, ഷെഡ്യൂളുകളോട് കർശനമായ പാലനം). ഇത് സമയപരിധികൾ എങ്ങനെ കാണുന്നുവെന്നും എത്രത്തോളം അടിയന്തിരത അനുഭവപ്പെടുന്നുവെന്നും സ്വാധീനിക്കും.
• 'തിരക്കുള്ള' സംസ്കാരം: ചില പ്രൊഫഷണൽ സാഹചര്യങ്ങളിൽ, ഉൽപ്പാദനക്ഷമമല്ലെങ്കിൽ പോലും നിരന്തരം തിരക്കിലാണെന്ന് തോന്നുന്നത് വിലമതിക്കപ്പെടുന്നു. ഇത് വളരെയധികം കാര്യങ്ങൾ ഏറ്റെടുക്കുന്നതിനും തുടർന്ന് അത് പൂർത്തിയാക്കാൻ പാടുപെടുന്നതിനും ഇടയാക്കും, ഇത് നീട്ടിവെക്കലിന് കാരണമാകുന്നു.
• സഹപ്രവർത്തകരുടെ സമ്മർദ്ദം: സഹപ്രവർത്തകരുടെയോ സുഹൃത്തുക്കളുടെയോ ശീലങ്ങൾ പകർച്ചവ്യാധിയാകാം. ഒരു ടീം പതിവായി ജോലികൾ വൈകിപ്പിക്കുകയാണെങ്കിൽ, വ്യക്തികൾക്ക് സ്വന്തം ജോലി വേഗത്തിൽ പൂർത്തിയാക്കാൻ കുറഞ്ഞ സമ്മർദ്ദം അനുഭവപ്പെടാം. നേരെമറിച്ച്, ഉയർന്ന ഉൽപ്പാദനക്ഷമതയുള്ള ഒരു അന്തരീക്ഷം സമയബന്ധിതമായ പൂർത്തീകരണത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കും.

4. ഉത്തരവാദിത്തത്തിന്റെ/ഘടനയുടെ അഭാവം

ബാഹ്യ ഘടനകൾ പലപ്പോഴും ആന്തരിക പ്രതിരോധം മറികടക്കാൻ ആവശ്യമായ ώθηση നൽകുന്നു.

• അവ്യക്തമായ സമയപരിധികൾ: സമയപരിധികൾ ഇല്ലാത്തപ്പോഴും, അവ്യക്തമാകുമ്പോഴും, അല്ലെങ്കിൽ പതിവായി മാറ്റപ്പെടുമ്പോഴും, അടിയന്തിരതാബോധം ഗണ്യമായി കുറയുന്നു, ഇത് നീട്ടിവെക്കലിനെ തഴച്ചുവളരാൻ അനുവദിക്കുന്നു.
• വിദൂര ജോലി വെല്ലുവിളികൾ: വഴക്കം നൽകുമ്പോൾ തന്നെ, വിദൂര തൊഴിൽ സാഹചര്യങ്ങൾക്ക് ബാഹ്യ ഉത്തരവാദിത്ത സംവിധാനങ്ങൾ കുറയ്ക്കാൻ കഴിയും, ഇത് ഉടനടി മേൽനോട്ടമില്ലാതെ ജോലികൾ വൈകിപ്പിക്കുന്നത് എളുപ്പമാക്കുന്നു. സ്വയം അച്ചടക്കം പരമപ്രധാനമാകുന്നു, അതില്ലാതെ, നീട്ടിവെക്കൽ വർദ്ധിക്കും.
• പരിണതഫലങ്ങളുടെ അഭാവം: നീട്ടിവെക്കുന്നതിന് വ്യക്തവും സ്ഥിരവുമായ പ്രതികൂല പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഇല്ലെങ്കിൽ, ആ പെരുമാറ്റം ശക്തിപ്പെടുത്തപ്പെടുന്നു, കാരണം ഉടനടി ആശ്വാസം ഏതൊരു വിദൂര പ്രത്യാഘാതങ്ങളെയും മറികടക്കുന്നു.

പരസ്പരബന്ധിതമായ വല: കാരണങ്ങൾ എങ്ങനെ സംയോജിക്കുന്നു

നീട്ടിവെക്കൽ ഒരു കാരണത്താൽ മാത്രമല്ല സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്. മിക്കപ്പോഴും, ഇത് നിരവധി ഘടകങ്ങളുടെ സങ്കീർണ്ണമായ ഒരു ഇടപെടലാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു വിദ്യാർത്ഥി ഒരു ഗവേഷണ പ്രബന്ധം നീട്ടിവെക്കുന്നത് ഇവ കാരണമാകാം:

• പരാജയ ഭീതി (അവസാന ഗ്രേഡിനെക്കുറിച്ചുള്ള പരിപൂർണ്ണതവാദം).
• അനിശ്ചിതത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഭയം (ഗവേഷണം എങ്ങനെ തുടങ്ങണമെന്ന് വ്യക്തമല്ലാത്തത്).
• പ്രചോദനത്തിന്റെ അഭാവം (വിഷയം വിരസമായി തോന്നുന്നു).
• താൽക്കാലിക കിഴിവ് (സമയപരിധി വളരെ ദൂരെയാണ്).
• ശ്രദ്ധ തിരിക്കുന്ന അന്തരീക്ഷം (സോഷ്യൽ മീഡിയ അറിയിപ്പുകൾ).

ഒരു മൂലകാരണം പരിഹരിക്കുന്നത് താൽക്കാലിക ആശ്വാസം നൽകിയേക്കാം, എന്നാൽ ശാശ്വതമായ മാറ്റത്തിന് കാലതാമസത്തിന് കാരണമാകുന്ന ഘടകങ്ങളുടെ പരസ്പരബന്ധിതമായ വലയെ തിരിച്ചറിയുകയും നേരിടുകയും ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്.

മൂലകാരണങ്ങൾ പരിഹരിക്കുന്നതിനുള്ള തന്ത്രങ്ങൾ: പ്രവർത്തനപരമായ ഉൾക്കാഴ്ചകൾ

'എന്തുകൊണ്ട്' എന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്നത് ആദ്യത്തെ നിർണായക ഘട്ടമാണ്. അടുത്തത്, ഈ അടിസ്ഥാന പ്രശ്നങ്ങളെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്ന ലക്ഷ്യം വെച്ചുള്ള തന്ത്രങ്ങൾ പ്രയോഗിക്കുക എന്നതാണ്:

• സ്വയം അവബോധം വളർത്തുക: ഒരു നീട്ടിവെക്കൽ ജേണൽ സൂക്ഷിക്കുക. നിങ്ങൾ എന്ത് വൈകിപ്പിക്കുന്നു എന്ന് മാത്രമല്ല, അതിന് മുമ്പും ശേഷവും നിങ്ങൾക്ക് എങ്ങനെ തോന്നുന്നു എന്നും കുറിക്കുക. നിങ്ങളുടെ മനസ്സിലൂടെ എന്ത് ചിന്തകളാണ് കടന്നുപോകുന്നത്? ഇത് പ്രത്യേക ഭയങ്ങൾ, വൈകാരിക ട്രിഗറുകൾ, ചിന്തയിലെ പക്ഷപാതങ്ങൾ എന്നിവ തിരിച്ചറിയാൻ സഹായിക്കുന്നു.
• അമിതഭാരമുള്ള ജോലികളെ വിഭജിക്കുക: അനിശ്ചിതത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഭയമോ അമിതഭാരമോ ഉള്ള ജോലികൾക്ക്, അവയെ സാധ്യമായ ഏറ്റവും ചെറിയ, പ്രവർത്തനക്ഷമമായ ഘട്ടങ്ങളായി വിഭജിക്കുക. 'ആദ്യപടി' നീട്ടിവെക്കാൻ പോലും പരിഹാസ്യമായി തോന്നുന്നത്ര ചെറുതായിരിക്കണം (ഉദാ. 'ഡോക്യുമെന്റ് തുറക്കുക,' 'ഒരു വാചകം എഴുതുക').
• വികാരങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കുക (ജോലികളെ മാത്രമല്ല): വൈകാരിക നിയന്ത്രണ തന്ത്രങ്ങൾ പരിശീലിക്കുക. ഒരു ജോലി ഉത്കണ്ഠയുണ്ടാക്കുന്നുവെങ്കിൽ, അതിൽ ഏർപ്പെടുന്നതിന് മുമ്പ് സ്വയം ശാന്തമാക്കാൻ മൈൻഡ്ഫുൾനെസ്, ദീർഘശ്വാസം, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു ചെറിയ നടത്തം എന്നിവ ഉപയോഗിക്കുക. അസ്വസ്ഥത താൽക്കാലികമാണെന്നും പലപ്പോഴും അസ്വസ്ഥതയെക്കുറിച്ചുള്ള ഉത്കണ്ഠയേക്കാൾ കുറവാണെന്നും തിരിച്ചറിയുക.
• ചിന്തയിലെ പക്ഷപാതങ്ങളെ വെല്ലുവിളിക്കുക: നിങ്ങളുടെ പ്ലാനിംഗ് പിശകിനെയും ('എനിക്കിത് ഒരു മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ ശരിക്കും ചെയ്യാൻ കഴിയുമോ?') താൽക്കാലിക കിഴിവ് ('ഇപ്പോൾ തുടങ്ങുന്നതിന്റെ ഭാവിയിലെ നേട്ടങ്ങൾ എന്തൊക്കെയാണ്?') എന്നതിനെയും സജീവമായി ചോദ്യം ചെയ്യുക. ഭാവിയിലെ വിജയവും ജോലി പൂർത്തിയാക്കിയതിലുള്ള ആശ്വാസവും ദൃശ്യവൽക്കരിക്കുക.
• സ്വയം അനുകമ്പ വളർത്തുക: സ്വയം വിമർശനത്തിനുപകരം, നിങ്ങൾ നീട്ടിവെക്കുമ്പോൾ ദയയോടെ പെരുമാറുക. ഇത് പലപ്പോഴും സ്വയം സംരക്ഷണത്തിൽ വേരൂന്നിയ ഒരു മനുഷ്യ പ്രവണതയാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കുക. സ്വയം അനുകമ്പ ലജ്ജ കുറയ്ക്കുന്നു, ഇത് പ്രവർത്തനത്തിനുള്ള ഒരു പ്രധാന തടസ്സമാകാം.
• അനുകൂലമായ ഒരു അന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കുക: ഡിജിറ്റൽ ശ്രദ്ധാകേന്ദ്രങ്ങൾ കുറയ്ക്കുക (അറിയിപ്പുകൾ ഓഫാക്കുക, വെബ്സൈറ്റ് ബ്ലോക്കറുകൾ ഉപയോഗിക്കുക). ശ്രദ്ധയെ പിന്തുണയ്ക്കുകയും പ്രലോഭനങ്ങൾ കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു വർക്ക്‌സ്‌പേസ് രൂപകൽപ്പന ചെയ്യുക.
• വ്യക്തമായ ഘടനയും ഉത്തരവാദിത്തവും സ്ഥാപിക്കുക: നിർദ്ദിഷ്ടവും യാഥാർത്ഥ്യബോധമുള്ളതുമായ സമയപരിധികൾ സജ്ജമാക്കുക. ബാഹ്യ സമ്മർദ്ദം ചേർക്കാൻ ഉത്തരവാദിത്ത പങ്കാളികൾ, പങ്കിട്ട കലണ്ടറുകൾ, അല്ലെങ്കിൽ പൊതു പ്രതിബദ്ധതകൾ എന്നിവ ഉപയോഗിക്കുക. അവ്യക്തമായ ജോലികൾക്ക്, ആദ്യത്തെ 1-3 ഘട്ടങ്ങൾ വ്യക്തമായി നിർവചിക്കുക.
• ആന്തരിക പ്രചോദനം വർദ്ധിപ്പിക്കുക: ജോലികളെ നിങ്ങളുടെ വലിയ ലക്ഷ്യങ്ങളുമായോ, മൂല്യങ്ങളുമായോ, അല്ലെങ്കിൽ ഉദ്ദേശ്യവുമായോ ബന്ധിപ്പിക്കുക. ഒരു ജോലി ശരിക്കും വിരസമാണെങ്കിൽ, റിവാർഡ് സിസ്റ്റങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുക (ഉദാ. 'ഇതിന്റെ 30 മിനിറ്റിനുശേഷം, എനിക്ക് X ചെയ്യാൻ കഴിയും').
• പ്രൊഫഷണൽ സഹായം തേടുക: നീട്ടിവെക്കൽ വിട്ടുമാറാത്തതും, നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തെ ഗുരുതരമായി ബാധിക്കുന്നതും, അല്ലെങ്കിൽ സംശയിക്കുന്ന എക്സിക്യൂട്ടീവ് പ്രവർത്തന വൈകല്യവുമായോ (എ.ഡി.എച്ച്.ഡി പോലുള്ളവ) അല്ലെങ്കിൽ മാനസികാരോഗ്യ വെല്ലുവിളികളുമായോ (ഉത്കണ്ഠ, വിഷാദം) ബന്ധപ്പെട്ടതാണെങ്കിൽ, ഒരു തെറാപ്പിസ്റ്റിനെയോ, കോച്ചിനെയോ, അല്ലെങ്കിൽ മെഡിക്കൽ പ്രൊഫഷണലിനെയോ സമീപിക്കുക. കോഗ്നിറ്റീവ് ബിഹേവിയറൽ തെറാപ്പിയും (CBT) മറ്റ് സമീപനങ്ങളും ഈ മൂലകാരണങ്ങളെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നതിൽ വളരെ ഫലപ്രദമാണ്.

ഉപസംഹാരം: നിങ്ങളുടെ സമയവും കഴിവും തിരിച്ചുപിടിക്കുക

നീട്ടിവെക്കൽ ഒരു ധാർമ്മിക പരാജയമല്ല; ഇത് മനഃശാസ്ത്രപരവും, വൈകാരികവും, γνωσാനപരവും, പാരിസ്ഥിതികവുമായ ഘടകങ്ങളുടെ സങ്കീർണ്ണമായ ഒരു വലയാൽ നയിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു സങ്കീർണ്ണമായ പെരുമാറ്റ രീതിയാണ്. 'മടി' എന്ന ലളിതമായ ലേബലിനപ്പുറം പോയി അതിന്റെ യഥാർത്ഥ മൂലകാരണങ്ങളിലേക്ക് ആഴത്തിൽ ഇറങ്ങിച്ചെല്ലുന്നതിലൂടെ, ലോകമെമ്പാടുമുള്ള വ്യക്തികൾക്ക് അവരുടെ സ്വന്തം രീതികളെക്കുറിച്ച് ആഴത്തിലുള്ള ധാരണ വികസിപ്പിക്കാനും മാറ്റത്തിനുള്ള ലക്ഷ്യം വെച്ചുള്ള, ഫലപ്രദമായ തന്ത്രങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കാനും കഴിയും.

'എന്തുകൊണ്ട്' എന്ന് വെളിപ്പെടുത്തുന്നത് സ്വയം കുറ്റപ്പെടുത്തലിന്റെ ചക്രങ്ങളിൽ നിന്ന് അറിവോടെയുള്ള പ്രവർത്തനത്തിലേക്ക് നീങ്ങാൻ നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കുന്നു. ഇത് പ്രതിരോധശേഷി വളർത്താനും, സ്വയം അനുകമ്പ വളർത്താനും, ഒടുവിൽ, ലോകത്ത് എവിടെയായിരുന്നാലും കൂടുതൽ സംതൃപ്തവും ഉൽപ്പാദനക്ഷമവുമായ ജീവിതം നയിക്കുന്നതിന് നമ്മുടെ സമയവും ഊർജ്ജവും കഴിവും വീണ്ടെടുക്കാനും നമ്മെ അനുവദിക്കുന്നു.